Zederyke zinnebeelden, vertoont in konstplaten

[p. 187]

LXXIII. Zinnebeeld.

QUO ALTIUS EOLATIUS~

Hoe hooger, hoe verder.

HY ziet geen list of vuil van zonden,

Die slegts aan de aard' is vast gebonden,

En word' er licht'lyk door verrast.

Maar een gemoed, tot God geheven,
Ontdekt der zonden slingze wegen,
En houd zich aan zyn Schepper vast.

IK ben gewoon die menschen, dewelke God met een onderworpe en oprechte Godzaligheit aanhangen, by die spitzen of wacht-

[p. 188]

toornen te gelyken, welke op een verheeven berg gestelt, tot bewaaringe der landen dienen, die, hoe hooger opgeheeven, te verder voor het gezicht der bewaakers, het omgeleege land, en de aannaderende vyanden ontdekken. Want hoe meer een ziel, niet van den hemel verwyderd, zich tot God begeeft, des te beter en te verder ziet hy rondom over deze laage aarde, en kend het groot getal der in zwang gaande zonden, en laagen der vyanden, waar van deze aarde zo overvloedig is. Dan ziet en verfoeit hy, door de genade Gods verheeven, de menigte der misdaaden, welke de menschen op der aarde begaan: en kend zich 't veiligst en gelukkigst, dat hy door de gunste Gods van naby word bewaard. Tot dezen trap van heiligheit en geloove, zal den oprechten verheeven worden, waar door hy van Godt als ten hemel gevoerd, en met zyn liefdevlam de oogen geopent, de listen, bedrog en laagen der aarde, klaarlyk zal onderscheiden. Maar die door zyn eigen verstand en oordeel denkt bekwaam te zyn, om al de spitzen en toppen der bergen af te meeten, en de waerelds gevaaren te ontdekken, word altyd door zyn dwaaze inbeeldingen bespot, en in de diepte nedergestort, zonder 't minste gedeelte van zyn rampen te zien, waar in hy bedolven leid. Te vergeefs tracht hy hier van verre te ontdekken de strikken, die hem gespannen worden, dewyl hy, aan zyn ydelheit gebonden, ter aarde leid: want deze gevaaren worden niet bespeurd als van de geenen, die

[p. 189]

hooger geplaatst, en haaren heemel naby, deze ondermaansche dingen, met een klaarder en heiliger gezicht beschouwen.