Dichterlyke mengelingen

[p. 20]

Raed aen Meisjes.

Meisjes, wilt gy dat ik zeg
Welk een' weg
Gy in 't minnen u moet kiezen?
Houdt u volgens uwen staet
Eer gy gaet
Van de klaver naer de biezen.

Weet, dat op het pad der min
Als godin
Gy uw trots wel voor moogt dragen;

[p. 21]

 

Maer uw hart zy tevens klein

 

Schoon en rein

 

Als de blonde lentedagen.

 

 

 

Is uw teerverrukte borst

 

Eens van dorst

 

Naer het liefdevocht aen 't hygen;

 

Let wel op, want gy behoeft,

 

Eer gy proeft,

 

't Vocht met aendacht wel te zygen.

 

 

 

Let wel op. Het is wel waer

 

Geen gevaer

 

Honing zuigen van de byen;

 

Maer de kommer treft u toch

 

By dat zog

 

Want gy zult hun' angel myen.

[p. 22]

 

Telkens ziet men op den weg

 

Dien ik zeg

 

Offers van die zaligheden:

 

Roosjes, die verlept van kleur

 

Zoo vol geur

 

Eertyds werden aengebeden.

 

 

 

Knopjes, die voor d'eerste mael

 

Door de strael

 

Van de lent' hun slot ontkropen,

 

Sta en er kwynend en ontvormd

 

Door 't gewormt

 

Heimlyk in hun hart geslopen.

 

 

 

'k Hoor den gullen nachtegael

 

Door zyn tael

 

Zoo verrukkend harten streelen;

 

En 't geboomte staet verblyd

[p. 23]

 

Teer gevlyd

 

Door 't gezang der orgelkelen.

 

 

 

Haer, ô deernis! bitterheid

 

Is bereid

 

In de zoete honingkorven,

 

En de schoonste zomervrucht

 

Door de lucht

 

Van de lente hangt bedorven.

 

 

 

Lieven, kent gy nu den weg

 

Dien ik zeg

 

Dat ge in 't minnen u moet kiezen

 

Volgt dan altyd mynen raed,

 

Eer gy gaet

 

Van de klaver naer de biezen.