Dichterlyke mengelingen
(1833)–J.F.C. Verspreeuwen–
Auteursrechtvrij
[pagina 45]
| |
[pagina 46]
| |
Trouwe Hondje, zeker weet gy
Dat uw meester u bemint;
Want de honden als de menschen
Zien hun' vyand, zien hun' vrind.
En gy riekt ook (hoe is 't mogelyk!)
Zoo van verre als van naby,
Wie uw hater, wie uw voedster,
Wie u vreemd of eigen zy.
Maer, ô zeg me eens, wonder beestje,
Dat my zoo veel vriendschap biedt,
Kent gy (ja, gy moet ze kennen)
Myn geliefde weêrhelft niet?
Ja, gy moet ze zeker kennen,
Want haer bloed is ook het myn;
En haer harte kan geen ander,
Dan myn hart, myn harte zyn.
| |
[pagina 47]
| |
En haer aenzicht is zoo vriendlyk
Als de maen, als ze opwaerts schiet;
En haer oogjes zyn zoo vrolyk,
Als 't gevogelte in het riet.
Maer, myn Hondje, zeg, wat springt gy
Steeds myn kleerkas op en rond?
Kom by my hier, by uw meester,
En lig rustig op den grond.
Neen, gy springt toch en gy kwispelt
Zoo vol vreugde met uw staert;
Is dan die vervallen kleerkas
Meer, dan uwe meester waerd?
Lieflyk Hondje! wacht, ik zal u
't Slot ontwringen, daer gy 't ziet;
Zy bevat maer oude boeken
En wat kleeren, anders niet.
| |
[pagina 48]
| |
Naeuw ontsloot ik, hy rukt binnen
Even of hy zocht een dief
En bracht my zoo dartel hupplend
Op den schoot een minnebrief.
|
|