Encyclopedie van op het nippertje geredde kennis (en andere stukjes om te lezen)

[p. 70]

Nipper 56

Dolly Vonk.

In de jaren zeventig mochten we niet mopperen over nieuw cabaret. Neerlands Hoop en Lurelei waren mijn favorieten. Maar er was ook iets totaal nieuws: Funhouse, opgericht door Rob van Houten, van oorsprong mime-speler.

Funhouse maakte een voorstelling waarin de ene absurditeit op de andere volgde. Zang en dans, komische scenes, poppenthater van Feike Boschma, een ratjetoe dat in snel tempo werd geserveerd. Tussendoor zag je geregeld de jonge danser Barry Stevens met grote sprongen over het toneel gaan, luidkeels ‘Antoinette’ roepend om dan weer aan de overkant in de coulissen verdwijnen. Waarom iets leuk is kan helaas niet uitgelegd worden, maar Funhouse was het. Wie meer wil weten: http://www.theaterrobvanhouten.nl/ Eén van de optredenden die mij bijbleef was Dolly Vonk. Ze kon zingen, acteren en dansen en dat alles met een techniek waardoor het leek alsof ze in een slow motion-dimensie verkeerde. Ze had een indolente uitstraling die wat zij deed een heel apart komisch effect gaf. Daarbij was ze ook heel mooi, poezelig mooi.

Maar ze had suikerziekte en het noodlot sloeg toe.

In 1975 deed ze nog mee aan een televisieblijspel van de Tros getiteld ‘Blijf waar je bent schat’.

Maar in 1976 maakte haar ziekte haar blind.

Ze verdween uit het zicht en het gehoor.

Corry Vonk leefde nog en telkens als ik haar naam zag dacht ik altijd even aan die andere Vonk. Toen ik een keer las dat zij ondanks haar handicap toch weer aan de slag gegaan was in de showbizz deed me dat goed. Maar helaas. Misschien is ze achter de schermen heel actief geworden, maar op de planken is het nauwelijks meer gelukt. In een RonflonflonmetJaquesPlafond-radiouitzending mag zij vanaf

[p. 71]

minuut 51 tot minuut 52 over de telefoon iets zeggen over haar voorstelling Kleine Annonce in de Brakke Grond, 26 juni 1986. Wie het wil horen, googelt Dolly Vonk Ronflonflon, klikt het radioprogramma aan en scrollt naar minuut 51.

In 1993 speelt zij in het Friese pantomimegezelschap Suver Nuver de voorstelling Pleisterwoede.

Ook zingt ze in 1978 op een plaat van Coby Schreier (Brood en Rozen) mee als achtergrondzangeres. Bij het overlijden van de verlopen en verzopen Martin Brozius (bekend van ‘Ren je rot’ op de TV) wordt ze vermeld als zijn laatste vriendin. Soms heeft blindheid z'n goed kanten want hij had zijn uiterlijk niet mee.

Maar ik heb haar gezien in de voorstelling Funhouse Classics (begin jaren zeventig), toen ze voor het eerst en het laatst toonde wat ze kon. En dat is een vermelding in deze encyclopedie waard.