Snipper 7
Over de kwade dronk.
Ik heb persoonlijk geen enkel bezwaar tegen alcohol, integendeel, het heeft veel toegevoegd aan mijn leven. Ik maakte overigens pas op mijn 19e kennis met alcohol. Het had de vorm van oud-bruin, zoetig bier, maar ik merkte meteen: dit is iets! Ik ging al vrij snel over op pils en dat hielp me in de jaren daarna bij het schrijven. Dankzij de alcohol had ik de moed zinnen op te schrijven die me eigenlijk niet goed leken, en toch achteraf wel meevielen. Ook had ik de indruk dat alcohol de blik vernauwt en de buitenwereld uitbant. Zo kon ik me makkelijker concentreren op het verhaal. Inmiddels weet ik dat dat allemaal een kwestie is van prikkel-respons en zelfsuggestie. Maar zolang het duurde had ik veel aan alcohol bij het schrijven. Ik gebruik het nu vooral als slaapbevorderaar, het is een multifunctionel wondermiddel. Maar al oefenend in café's stuitte ik in die beginjaren op het fenomeen ‘kwade dronk’. Sommige mensen bleken tot mijn schrik na een paar glazen ineens te veranderen in agressieve treiteraars.
Tekenaar Peter Vos bijvoorbeeld, meestal een zachtmoedig mens en ook dichter Hans Faverey, werden vanaf het ene moment op het andere nare belligerente mensen, wat alleen geëxcuseerd werd door de dubbele tong waarmee ze spraken en het kwaadwillende lachje dat erop volgde. Is het mijn schuld, vroeg ik me bij die gelegenheden af, wie weet ergeren ze zich soms aan mij en durven ze dat pas na een paar glazen te laten merken. Maar dat was het niet, weet ik inmiddels. Want de Kwade Dronk bestaat. De vraag is alleen: worden die mensen dan eindelijk ongeremd zichzelf? Of verandert de alcohol ze in mensen die ze eigenlijk niet zijn? Ik heb nooit iets over dit onderwerp gelezen.
Auteursrechtelijk beschermd