Dagen en daden

[p. 73]

Aan den schrijver van ‘Een eeuw van onrecht’

Gelukge die aan d'ingang van een eeuw
Voor groote daden staat en klaar en boud
Uw taak - de taak van heel uw volk - ontvouwt,
Vol van de grootheid waar ik steeds om schreeuw.

Een volk trok uit, schiep de woestijn tot tuin:
De vreemd groef goud uit schaarsbeploegde kloof;
Nu zijn voor recht, voor reê, goudgeergen doof...
Stel rij aan rij 't scherp schot op rotsge kruin!

Sterv' de adel van 't Caucasisch ras: hun dood -
Om 't bloem-doorgroeide puin speel 't Bantu-kind,
Vragend wat bloeit zoo rood, wat klaagt die wind? -
Blijk' helden-daad die 't lievend leven sloot.

[p. 74]

 

Hun vrijheid leefde en sterv' met hen. Heil, heil!

 

Vrijheid geen woord maar volk, dat waagde - èn won? -

 

O, won! Gij weet: zuid-afrikaansche zon

 

Schijnt schoonst hadt ge ééns voor haar uw leven veil!