Dagen en daden

[p. 84]

Afrikaansche slang

De slang vonkte als een sombre steen
Rood in den berg;
De nacht waar 't Zuiderkruis in scheen
Praalde op de kolonisten wondrend vóór den Tafelberg: -
De slang die op hun staven de oude Faraohs voerden;
Slang uit Aärons staf: der toovnaars namaak-slangen roerden
Zich nauw of dees verslond ze; en slang van koper,
Op stang geheven: 't volk in de woestijn
Hoopte er zijn heil van: stervende in zijn pijn
Vroeg 't wat eerst lang daarna verkond werd door den Dooper.
De slang scheen weer: nu zilver blinkt
Ze onder de sterren zelf:
Elk merkt aan 't wolkenloos gewelf
Een slang die rijst, een star die zinkt, -
De aarde bloedt onder hen; -

[p. 85]

 

En stem en dreuning klinkt: ‘Voorwaar,

 

Ik maak door wondren openbaar -

 

Ik die het Wonder ben -:

 

De dag van Afrika is daar,

 

Het beeld wordt waar, zijn zin wordt klaar, -

 

Dat elk nu 't wonder kenn'...’