De nieuwe tuin(1898)–Albert Verwey

[p. 25]
Dichterlijke toespraken.
[p. 27]
Bij een dam van Breitner.   De stad staat stil en 't plein dat al zijn zijden   Stadhuis en Kerk en Beurs bestijgen ziet.   Maar grijs en steen, schoon 't avondt, sterven niet,   Want straat en geevling, paarlend leven beiden.       En als gestald in diepen hof, verbeiden   Daar trams en paarden d' afrit, zie er schiet   Een al vooruit daar 't volle volk vervliet   Rondom, en enklen stil het plein op schrijden.       Dit is 't hart van mijn stad, dien Dam, dien honderd   Gedachten daaglijks togen in mijn droom   Tot hij er heelenal verzilverd stond.       Nu heeft een kunstnaar die' ik ken dien stroom   Van stadsvreugd tot een beeld gerond: verwonderd   Zag ik dat aan: 't was of 'k mijzelven vond.