De weg van het licht

[p. 102]

De Stijgende Kracht

Mijn kracht, verzameld tot een effen meer,
Zal niet de tuinen in de laagte drenken
Maar enkel de hoogstijgende fontein.

Als ik mijn oogen naar de bergen keer
Is 't of de stralen mij als sterren wenken
En ik in hen 't uitspansel nader schijn.

Maar als hun droppling sprenkelt in het dal
En iedre bloem zich opheft in de gaarde
En vogels tjilpen in 't bevocht prieel,

Dan voel ik met een hart vol hemelval
Mij kind en heer van een gelukkige aarde
En luister naar haar dank waarin ik deel.