Het zichtbaar geheim

[p. 135]

De ledige

[p. 137]

De ledige

Verbaast ge u? -

Mijn stem was klaar en helder.
Geen van u allen had de vrijheid die mijn vers u leerde.
Omdat ik u lachen deed
En schreien,
En trots stortte in uw hartklop en gebaren,
Hadt gij mij lief.

Daarna zag ik de wereld
Opbloeien in de ruimte van mijn gepeinzen.
Aan de wondere groei van elk eigen wezen
Bond ik mijn gedachten,
Zoodat mijn woorden

[p. 138]

 

Niet langer schenen de klare rede

 

Maar naar verborgen wet geworden

 

Beeldende gestalten.

 

Bewoog toen u allen niet

 

Het spel van mijn adem,

 

Zoodat gij zaagt

 

En zocht te begrijpen,

 

Kende en beminde mij? -

 

 

 

Maar de Verborgene

 

Die maakt en ontmaakt

 

Verscheen me.

 

Hij sloeg me,

 

Hij greep me,

 

Hij doordrong en doortrilde me.

 

Ik was als een snaar

 

In zijn handen,

 

De dreuning

 

Doorvoer en ontvoer me,

 

Mij de bespeelde.

 

Omdat ik een ziener werd

 

Toen de klankgolvingen

 

Gesluierde gedaanten

 

Hieven en zwolgen,

[p. 139]

 

Worstelde en kreet ik,

 

Jubelde en wroegde,

 

Tot overweldigd,

 

Getemd en verteederd

 

Ik in het licht dreef,

 

En gij zaagt het aan die geraakt en dronken

 

Mij woudt weerhouden.

 

 

 

En nu verbaast ge u? -

 

 

 

Want ik ben machtloos.

 

Hij heeft mij verlaten,

 

Hij heeft mij verbrijzeld,

 

En ik kan niet zonder hem.

 

Strek ik mijn armen dan?

 

Neen, ik ben roerloos.

 

Ik zie niet, ik luister niet,

 

Ik draag mijn ellende.

 

Ik weet dat hij heenging:

 

De boog van zijn stormvlucht

 

Was vuur en de vonken

 

Sproeiden nog over mij.

 

Nu zit ik in donker

 

En ik spreek wel,

[p. 140]

 

Maar zwaar van mijn ledigheid.

 

Zwaar van mijn ledigheid

 

Zijn nu de woorden

 

Waarmee ik hem aanroep.

 

Maar dat ik hem aanroep,

 

Zwaar van mijn ledigheid,

 

- O hoort nu, mijn kinderen -

 

Dat is het laatste

 

Wat hij mij gelaten heeft,

 

Dat is het heerlijke

 

Dat mij nu overbleef.

 

Hoe ik hem aanroep

 

- Hoort, o mijn kinderen -,

 

Leeg en geen ziener meer,

 

Blind en geen peinzer meer,

 

Arm en geen vrije

 

Maar slaaf van mijn ledigheid,

 

Dat is het heerlijke

 

Dat ik niet zwijgen kan,

 

Schoon ge u verbaast.