Het zichtbaar geheim

[p. 255]

De samenhang

[p. 257]

De samenhang

Ik volg het openplooien
Van mijn gedachten uit een enkle kiem.
Het wildste bloesemstrooien
Gehoorzaamt unaniem
De aandrift in 't zaad gebonden,
Door gunst van lot en zorg gevoed -
Want ramp en menschedwaasheid boet
De plant met wonden.

Als in mijn boeken elk gedicht
Zich openspreidt, denk dan:
De dichter houdt, zoo goed hij kan,
Zijn bloesemende droom gericht
Naar 't licht,

[p. 258]

 

En weder-houdt zijn wil ervan,

 

Dat die niet eigenmachtig grijpt

 

In wat uit donker oerbeeld rijpt

 

Tot wonder voor 't gezicht.

 

 

 

Ik dank voor goede gunst van 't lot,

 

Ik dank voor kracht van zorg in mij,

 

Ik bid dat van mijn werk het slot

 

Gedegen als zijn aanvang zij.

 

Zoodat, wanneer ik de oogen sluit,

 

De droom die eens mijn leven was,

 

Blijft spieglen uit het stroomend glas

 

Van mijn tot woord gevormd geluid.