Van vrouwen ende van minne
(1871)–Eelco Verwijs–
Auteursrechtvrij
[pagina 89]
| |
[Van vrouwen] IX.Des Meyen macht doet verhoghen
Die wilde voghelijn inden woude,
Die des winters niet en moghen
Singhen van also groter coude.
5[regelnummer]
Omdat si sijn bedwonghen
Vanden winter, die is kout,
Soe laten si en onghesonghen:
Ga naar margenoot+Natuer en heves gheen ghewout.
Wes natuer niet en mach voeghen,
10[regelnummer]
Moet wel hem laten noghen.
Des ghelijc mach een wijf,
[Daer trouwe ende doghet es anGa naar voetnoot1,]
Verhoghen eens mans lijf,
Op dat sijs hem met herten gan,
15[regelnummer]
Als die Meye doet ontspringhen
Lover, bloemen ende gras,
Ende die voghelen mit ghenuuchte singhen,
Des in die winter niet en was.
Waermen is mit ghenuchten vri,
20[regelnummer]
Is garen lieft of minne bi.
Nu vraghen luden: ‘Wat is minne,
Daermen also veel of seyt?’
Twe herten in eenen sinne,
Dat is een punt daer minne an leyt.
25[regelnummer]
Doch salt wesen onverborghen
| |
[pagina 90]
| |
Den tween harten wat si weten,
Ende elc om tsanders eer sorghen,
Soe blijft trouwe in hem beseten.
Ga naar margenoot+Wien is lief om die anders eer,
30[regelnummer]
An hem goets van harten meer.
Och soe hoertmen noch wel bi:
Die minnen sel, moet wesen milde,
Als tijt is mit giften vriGa naar voetnoot1.
Het waer lachter datmen hilde,
35[regelnummer]
Daer armoede mede mach mincken
Of verminderen enighen naem.
Minre, hierom soudi dencken,
Want hets u van recht betaem.
Die hem verdochte, het sal ghescien,
40[regelnummer]
Die soude hem merken wijsheit sien.
Elken minre wel behoert,
Dat hi ghetrou sal sijn in daden;
Ende wes hi segghe, hi houde sijn woert
Na sijnre macht, dat wil ic raden.
45[regelnummer]
Mit cost so crijchtmen eer:
Ist lief, ist leet, wient verdriet,
Ten is weder vrou noch heer,
Diese hebben mach om niet.
Ga naar margenoot+Het is billic dat hem lof buert,
50[regelnummer]
Diet manlic wint of besuert.
Een wijf hou lof [eude] eer te samen,
Die niet en soken hier of daer.
Men vint luden diet wel namen:
Het waer scade, soud hem volghen naer,
55[regelnummer]
Die nie en creghen inden moet
Minne, wapene noch eer;
Hi en is niet in natueren vroet,
Die leeft voer enighen heer.
Wye dat lof ghevet bi onsten,
60[regelnummer]
Minnet wel sijnre consten.
| |
[pagina 91]
| |
Minre, blijft ghestade ende trou,
Warachtich in dijnre joghet,
So en is weder heer noch vrou,
Si en sullen meerren uwer doecht.
65[regelnummer]
Ten wapen seldi wesen stout:
Hantierse in uwen daghen.
Leert dese punten ende hout:
Eer is alte guet te draghen.
Wildi in eeren sijn ghenoemt,
70[regelnummer]
Ga naar margenoot+Doet wel ende niet en roemt.
|
|