Prikkel-idyllen. Deel 1

(1926)–Cornelis Veth– rechtenstatus



[pagina 9]
II. Nick Carter en de radium-dief. Een man met een zeldzaam kranig uiterlijk betrad het politie-bureau. De chef liep hem haastig tegemoet en schudde hem stevig de hand. Hierop had het volgende gesprek plaats: ‘Jij daar, Nick, ouwe jongen?’ ‘In eigen persoon, chef!’ ‘In conditie?’ ‘Altijd, chef!’ ‘Wapens bij je?’ ‘Nooit zonder, chef!’ ‘Goed zoo! Jij valt met je neus in de boter! Er heeft een radium-diefstal plaats gehad!’ ‘Hoeveel?’ ‘Een milligram.’ ‘Kolossaal! Bij wien?’ ‘Professor Henderson!’ ‘De Baccillendooder?’ ‘Juist. Je kent zijn adres?’ ‘In orde!’
[pagina 10]
Nick Carter trof den Baccillendooder in hoogst zenuwachtigen toestand aan. Als een waanzinnige liep de goede, oude geleerde zijn studeerkamer op en neer. ‘O, o, mijn radiumpje!’ kermde hij. ‘Och, och! Wat moet ik zonder je beginnen?’ Men kreeg waarachtig met hem te doen! ‘Kalmte, professor! Moed gehouden!’ sprak Nick. ‘U hebt mooi praten! Wie is u nu eigenlijk?’ ‘Een detective.’ ‘Alleen Nick Carter kan mij helpen!’ ‘Daar boft u alweer bij. Hier is hij, ondergeteekende.’ ‘Och kom!’ ‘Op mijn woord!’ ‘Help mij dan!’ ‘Dat wil ik! Vertel maar eens op!’ ‘Ach mijn beste Mr. Nick.... om u de waarheid te zeggen, deed ik een dutje!’ ‘Iemand hier geweest?’ ‘Ik heb mijn knecht ondervraagd. Alleen maar een collega, professor Miller.’ ‘De Electrische Duivel?’ ‘Juist!’ Nick floot even. Toen sprak hij: ‘Hij is de dief!’ ‘Onmogelijk!’ ‘Wat ik u brom! Ga maar eens mee!’ De beide mannen gingen op weg. Zij bereikten met bekwamen spoed het huis van professor Miller, den ‘Electrischen Duivel’. Een bediende deed open.
[pagina 11]
Zij snelden hem voorbij. Jawel, de Electrische Duivel was in zijn laboratorium! Zij vonden hem heel gemoedereerd bezig het radium op te bergen! Bij hun binnenkomst stak hij het in zijn vestjeszak. Toen vluchtte hij door een andere deur. Geëlectriseerd! Nick Carter en Baccillendooder, ook niet mis, het raam uit! Nu cito de straat op en als de kippen er bij! Zijn voorsprong was de moeite niet. In een ommezien had Nick de jas van den radium-dief te pakken! ‘Komaan, grappenmaker, geef op!’ riep hij.
[pagina 12]
Maar opeens had hij een hevige rilling! Wie tippelden daar allemaal over zijn graf? Als vastgenageld bleef hij staan! Hetzelfde was het geval met den Baccillendooder! Wat mankeerde eraan? De Electrische Duivel had zijn vervolgers draadloos geëlectriseerd! Ze wisten niet, hoe ze 't hadden! De radium-dief sloeg den weerloozen mannen nog den hoed over de oogen, toen poetste hij de plaat! Met reuzenkracht schudde Nick Carter de electriciteit van zich af. Ook den beteuterden professor schudde hij vrij! De Electrische Duivel was in een auto gewipt. Full speed tufte deze met hem weg! Wat te doen? Geen tweede auto te bekennen! Wat hielp het, of ze zich al een ongeluk liepen? Dat was een strop! Maar op eens riep Nick: ‘Uw serum! Gauw wat!’ De goede sukkel keek hem nog dazig aan. Nick greep in den zak van Baccillendooder en haalde er het fleschje uit. Toen keilde hij het tegen den band van de auto. Het serum spatte uit het fleschje, dat brak! Alle bacillen vluchtten op een kluitje bijeen! ‘Hoera! Net goed!’ riep Nick, want de auto helde sterk over, en kieperde om! Professor Miller was warempel alweer op de been! ‘Crimineel, wat kan die lamme vent reessen!’ riep Nick verbaasd. Hij en Baccillendooder hem hals-over-kop achterna! ‘Houdt den dief!’ schreeuwden zij!
[pagina 13]
Een brandweerwachthuis was nu dichtbij. Vier stevige spuitgasten kwamen aanhollen. Ze wilden professor Miller tegen houden. Opeens echter deinsden zij terug! Geen wonder! De vlammen sloegen finaal uit hun kleeren! De vlammen sloegen finaal uit hun kleeren. De Electrische Duivel had draadloos kortsluiting veroorzaakt! Andere mannen schoten toe, om den brand te blusschen. Zou de radium-dief hen nu toch nog kloppen? Komaan, Nick was er ook nog! Die was vlak bij.... Nu nam de Electrische Duivel zijn toevlucht tot een laatsten truc!
[pagina 14]
Plotseling zagen de aanwezigen het donker worden!.... Een ijzingwekkend schouwspel deed zich voor! De Electrische Duivel ontlaadde zich op éénmaal van alle electriciteit, De Electrische Duivel leverde een afgrijselijk schouwspel op. die zijn wetenschap in zijn lichaam had opeengehoopt. Hij geleek een afschuwelijk helsch wezen.... Allen stonden ontsteld.... Alleen Nick Carter behield zijn tegenwoordigheid van
[pagina 15]
geest. Heel familiaar nam hij één der doodelijk verschrikte brandspuitgasten den slang af, en bespoot den geleerden deugniet van top tot teen! De uitwerking was reusachtig! De macht van den Electrischen Duivel was gebroken! ‘Geef je over, radium-dief!’ riep Nick Carter uit. Zijn batterij was totaal bedorven! Tegen wil en dank moest hij zijn gewone gedaante hernemen! ‘Geef je over, leelijke radium-dief!’ riep Nick Carter nu, met opgeheven revolver op den Electrischen Duivel toesnellende, gevolgd door Baccillendooder. Binnen weinige oogenblikken had deze thans overgelukkige man der wetenschap zijn schat weerom!

Vorige Volgende

II. Nick Carter en de radium-dief.