'ne Zöch vaan de ieuwigheid

'n Affaire mèt 't leve

[p. 144]

14

Wat bin 'ch toch 'ne rare, dach Charles; iech staon heij ónder de Hèlpoort en 't water vèlt mèt bakke oet d'n hiemel; 't bliksemp en de dondersleeg valle d'n eine op d'n aandere, esof ze mèt kare vare euver de daker. En 't deit m'ch niks. Iech staon wie 'ne zaajtpileer, wie de vrow vaan Lot dèstieds. Meh m'ne geis is bij 'n ganse aander episode oet me leve. Dèstieds, dèstieds... vaan d'n tied... meh wat is tied eigelik? Veer berekene 't in daog en jaore en v'r hakke dat in stökskes en spreke vaan ore, menute en seconde; vaan weke en maonde. V'r mote vaan alles 'n maot höbbe.

Meh oeteindelik is 't allemaol gebaseerd op de ieuwige wisselwèrking vaan leech en duuster: vaan 't drejje vaan us planeetsje um de zon; vaan 't wintele vaan d'n eerdbol um z'n eige as.

't Is get wat verandert en toch altied doorgeit en dus 't zelfde blijf. Daorum is tied zoe get betrèkkeliks, zoe ónwezelik. Veur Tant Yvonne, die thoes zit te razele vaan d'n angs (veural umtot de antenne nog aonsteit!), veur häör die dao lig mèt 't lake euver häöre kop, umtot ze dat hel leech vaan de bliksem neet kin verdrage... veur häör doort 't 'n ieuwigheid, dit ónweer. Veur miech besteit 't allein es 'n decor, boeveur z'ch 'n situatie opveurt die m'ch dèstieds is euverkoume. Dèstieds, dèstieds, vaan mienen tied!

'n Fraktie, mie neet, vaan mien óntwikkeling, vaan mie leve; die serie stepkes vaan weeg nao graaf.

Ei zinneke oet 'n thema. En edere mins is zoe thema, e motiefke in 't universeel gebäöre; eder op ziech belangriek en ónmisbaar in 't vaan God geïnspireerd stök, boevaan Heer zeet, wie Heer toen zag, en altied zègge blijf, tot 't Good is. En veer erm sappeleers...

Waos 't neet Homerus, dee Odysseus al leet zègge:

[p. 145]

‘vaan alle sjöpselkes die aosem hole en euver d'n eerdbol róndsjravele is niks zoe miserabel es 'ne mins!’

Penny had 'm häör leve vertèld. Ze zaote op 'ne stóp op 't Henric vaan Veldekeplein, dee in ze pekske vaan bróns zit te kieke nao de tores vaan Sintervaos en Sint Jaan.

De bónte störm waos bekans oetgeraos; d'r dwarrelde nog get masker: jonges mèt meitskes, kinder mèt hun knakkerrevolvers, zeveslegers en rateleers.

't Nao ónder kleddere waos lestiger Bewees es 't naobove goon in dat Paoter Vinkteurensje. Hun kleijer zaote ónder de zwijnerij en hun snoetse waore wie 'n sjèlderij vaan Chagall. Ze hadde 'n groete tuut frite mètgebrach vaan örgens op de Pieterstraot en daovaan gegete langs 't Laank en 't Klein Grechsje, de Ververshook, d'n Inkelestraot, Bouillionstraot en 't Sintervaoskloester. Heer sjödde de tuut leeg en leet häör de lèste hel stökskes opknawwele oet z'n hand, esof 'r e bajke voorde.

Heer vroog of ze neet in meujlikhede zou koume mèt häör vrun en ze sjödde vaan nein en mós 're mónd leeg ete um te kinne explikere tot ze vaan teveure hadde aofgesproke bij d'n auto trök te koume op e bepaold oor; dat veur 't geval ze get zouwe treffe en oeterein rake. 't Waore twie breurs vaan häör, mèt nog twie vrun oet Holland; die waore nao Mestreech gekoume um Carnaval mèt te make; ze hadde häör in Visé opgehaold.

Ze heel vaan de Mestreechter Vastelaovend, vaan wie ze es klein keend mèt häöre Pa had mage kieke nao al die gekke maakes op de Vriethof, in de Groete Staat en de Brökstraot; die slingers vaan gekke, die achter 'n trommel en 'n trompöt aon hótsde, zingentere, lachentere en ederein wiste mèt te sleipe in die koorts vaan plezeer.

Häöre Pa waos vaan Mestreech, al zou me 't neet zègge es me

[p. 146]

'm hoort praote. Heer had gelierd z'n zachte gee te verdrejje, want Limbörgers weure neet altied veur vol aongezeen daobove de riviere.

Ze waos gehore in Amersfoort op e sjoen boetegood mèt 'ne groeten hoof, dee wie e park waos aongelach, zoe sjoen mèt prachtige struuk en buim en blomme veur alle seizoen. Dao waos ze gelökkig gewees es keend.

Toen waos Ma kraank gewore: 'n lang sleipende krengde. Iers waos 't nog te doen; mèt hölp vaan personiel had ze z'ch kinne helpe. Meh Pa had häör neet óntzeen. Es gooje katholiek had 'r z'n pliech gedoon en zie kaom nog twie kiere in verwachting. Zoe waore häör breurs op de wereld gekoume en häör Ma e wrak gewore. En Pa, dee thoes neet mie kós vinde, wat 'r sjijns zoe hel nudig had, waos nao aander vrowwe gegaange en had ze gans vermoge opgemaak aon deen horetroep.

Toen Ma storf, in 'n inriechting, waos dat sjoen boetegood al verkoch en woende ze örgens kleiner. 't Leep bergaof! Ederkier obbenuits verhuize: vaan hoezer nao huiskes, vaan huiskes nao brakke.

Op sjaol woorte ze gekoejonneerd; dao waore nogal get versjèllende sjaole gewees trouwens.

Penny es e keend vaan nog gein tien mós koke en pótse en soms achter Pa aondweile. Ma waos nog gein half jaor doed of heer troude mèt 'n vrow die piano späölde en zóng in derderangs café's.

Zie waos sjijns al jaore 'n losvaste vriendin gewees; eigelik 'n gooj blöts vaan e vrommes, meh ze had häör eige kinder en vaan hoeshawwe had ze neet 't minste bezej.

Penny en häör breurkes woorte óndergebrach in gestiechte. Dao had ze z'ch pas doedóngelökkig geveuld... ze kós d'r e book euver sjrieve: die pesterije vaan meitskes ónderein; 't orelaank op d'n kneje zitte mèt de erm bove d'ne kop, este

[p. 147]

get verkierds hads gedoon; dat alieuwetig bèjje!

't Ergste vaan alles: de preutsheid vaan de begiene. Es ze in bad gónge, woort e lake euver d'ch gespanne, boe allein d'ne kop oetstaok, zoetotste d'ch zelf neet kós zien.

Wie häör beurskes begóste te zwelle dach ze tot 't steinpuiste waore.

Pa storf en de kinder mochte nao de begraffenis. Zie had gekrete wie nog noets, neet veur häöre Pa - want dee haatde ze - meh umtot ze weer trök zou mote nao 't gestiech.

Steefmojer stèlde veur tot ze bij häör kós blieve, meh iers wouwe de voogdes dao neet vaan wete. (Zoe ónsjöldig sjaop bij die ‘tomajje’ laote!?) Meh ze lete z'ch toch vermörrege door 't kriete vaan Penny en stónde 't tou veur 'ne prooftied. Ze hadde nog geliek gehad ouch, want Penny woort lestig gevalle door 'ne maan, dee noe de vaste vrund vaan steefmamma waos gewore. Ze had 't trouwens hielemaol neet good gehad in die brak, boe ze mer veur sjotelsplak woort gebruuk. En daan ouch nog scènes vaan zjaloezij, want die aw had 'r ouge ouch neet in 'r tes.

Op 'nen aovend toen Steefmamma mós optrejje, waos dee vrund op de kamer vaan Penny gekoume en had 'r häör verleid. Toen ze dao laog te kriete en te jiemere, stèlde 'r veur um 'r mèt nao Antwerpe te numme, boe ze bij häöm in hoes kós koume en z'n krenkelikke vrow e bitsje oppasse. Heer had e sjoen groet hoes, zag 'r, mèt 'ne groete hoof. Daan kós ze ouch z'n blomme verzörge.

Penny, wie 'n kat in noed, maakde dee gekke sprunk: ze pakde häöre gansen ermooi in e klein köfferke en reej weg mèt häöm, de nach in.

't Waos e crapuleus bovehoes mèt nog geine blompot veur de vinster en die gebrekkige vrow 'n alcoholistisch canaille. Dao kaom nog bij tot de politie 'm achter z'n vot zaot, umtot 'r 'n minderjaorige had óntveurd. Heer mós häör verberge bij

[p. 148]

kinnisse... zoe waos ze tösse de hore terech gekoume.

'ne Mins dee op de luip is en z'n touvlöch nump tot e spelónk, moot 't mer op 'n akkeurdsje goeje mèt de wèl bieste die dao leve.

Ze had gelierd um te vechte veur 'r behaajd en gedöldig häöre kans aof te wachte. Noets zou ze aon Charles, of wee daan ouch, vertèlle wat ze dao allemaol veur had mote doen. En noets zou ze z'ch laote aofnumme, wat ze mèt zoeväöl meujte veur z'chzelf had wete in te sjare.

Heer moch 't bès wete: ze waos neet getroud; dat had ze de vrow vaan Etienne mer wies gemaak. Ze waos de maitresse vaan 'ne rieke industriëel oet Luik. Ze had 't good: twie leef döchterkes ('nen twierling), 'n kas vaan 'n hoes, 'n gouvernante, 'ne groete Citroën, e sjoen tractemint en genóg diamante um 'n zjeweleerszaak mèt te beginne.