'ne Zöch vaan de ieuwigheid

'n Affaire mèt 't leve

[p. 151]

Derde Deil
'n Bij in 'n sjeundoes

[p. 153]

1

't Ergste vaan 't ónweer waos euver, meh 't regende nog zoe gestiedig, tot 'r z'n sjuilplaots neet kós verlaote.

Heer zou kinne renne nao 'ne café in de Sint Bernardusstraot, meh dat brach 'm weijer vaan hoes. Wat zou 'r trouwens in 'ne café of bar mote zeuke? Heer gaof niks mie um draank en veur koffie waos 't te laot op d'n aovend.

Gek eigelik, want dèstieds hadde ze nogal get aofgezope. Al op 't sjeep waos 't begónne; meh jeh, dao heet 'ne mins niks aanders en soms is 't good tege de zie-krengde.

Dee Purser, dee bij de huzare waos gewees en niks aanders es huzareverhaole kós vertèlle, had geprobeerd 'm ónder de taofel te drinke en Miep te versere. 't Waos 'm neet gelök. Tot deep in de nach had dat ge-awhoor gedoord: ‘Zo Mevrouw, zei de Kapitein, U zegt dat een van mijn huzaren Uw dochter zwanger heeft gemaakt. Hier, probeert U maar eens deze sabel in de schede te steken! O, moet ik 't dan stil houden? Ach, waarom heeft Uw dochter daar niet aan gedacht? Hahaha! Kom Charles drink nog 'ns leeg.’

Heer waos giftig gewore op Miep, umtot ze dee boerenhings neet door had. ‘Och die man wou alleen maar aardig zijn.’ ‘Dat is 't 'm juist: je weet niet half hoe aardig!’

In Australië, gans in 't begin, waos ouch väöl gezope.

Häöre neef en zien vrun - allemaol immigrante - waore echte fuifnummers; esof ze veur niks aanders leefde. Mesjien kóste ze de gezèlligheid en veiligheid vaan hun vajerland op gein aander meneer vergete. Charles zaog op tege elke fuif en vlookde es 'r denao tou mós. Meh einmaol dao leet 'r z'ch nog 't mieste goon. Ze hadde dèks meujte um 'm nao hoes te sleipe en - nog erger - es 'r 'm good um had, zaot 'r dèks achter 'n aander vrommes aon. Vaan eine kant e gelök, want op die meneer begós Miep ouch minder veur die fuive te veule. Dao

[p. 154]

waos trouwens niks mèt 'm aon te vaange d'n daag nao zoe'n zoeppartij. Daan laog 'r te kreune op ze bèd mèt de gordijne tou, umtot 'r zoe'n migraine had. Of 'r zaot de gansen daag in z'ne fauteuil mèt gleeskes spuitwater en aspirientsjes en de kinder móste stèl zien. Zoe góng minnig weekind nao d'n hassemedije.

't Kós toch zoe fijn zien es ze op zaoterdag en zóndag nao de rivier trokke; e sjoen pläötske mèt zand, boe de kinder späölde. Daan góng Miep wandele mèt häöre verekieker en 't book ‘What Bird Is That?’; of ze verzamelde blomme en sprietsjes graas veur e veldboekèt. En heer trok langs 't water um forelle te toeke. Daan zaog 'r allerlei sjoen bieste: Kangoeroes, wombats, goanna's en ganse vlöchte wèl pappegejje. Es 'r trök kaom, miestal mèt e sjoen peursike lekker vèskes, stónd d'n thee al te koke op 't vörke dat Miep gemaak had mèt de hölp vaan de kinder, die druug takke hadde gezeuk. Zoe hadde ze bijnao eder weekind 'ne fijne barbecue en de kinder mochte nao 't ete marsmallows op e stekske in 't vuur steke. Daan mós Charles verhäölkes vertèlle oet z'ne jongen tied en heer kós ze neet sjoen genóg make. Op d'n trökweeg, door d'n duuster al (Want de sjiemering doort mer eve in Australië), zónge ze leedsjes die ze op sjaol gelierd hadde. Daan zóng Miep ouch 'nen hieleboel Hollandse leedsjes, veural dat vaan ‘schaapje wat sta je alleen op de heide’ en dat kós ze zoe dreuvig, tot Beppie d'r vaan mós kriete, met Peter woort allein mer giftig. Charles mós 't frans leedsje zinge, wat ze noets kóste ónthawwe: ‘J'attendrai, le jour et la nuit, j'attendrai toujours ton retour’. En daan dach 'r neet ins aon Penny. Toen nog neet.

Ze waore gelökkig in deen tied. In 't begin waos 't lestig gewees um werk te vinde en Charles waos zelfs mèt Encyclopedieë langs de hoezer gegaange umtot 'r vrow en kinder oet dat kamp wou höbbe. Dao waos 'r hielemaol neet good in

[p. 155]

gewees, want 'r kós de lui niks opdringe. Gelökkig had 'r 'n betrèkking kinne vinde es ‘foreman’ vaan de transportaofdeiling vaan 'n hiel groete maotsjappij, die machtige stuwdamme boude en tunnels aonlag. Ze waore toen ouch verhuis, weg vaan die fuifnummers, nao 'n sjoen streek boe 't water in de riviere zoe helder waos es kristal.

Ze hadde 'nen hónd, 'n kat, 'n hok mèt kippe; Beppy had 'ne volière mèt de sjoenste parkiete en Charles lag same mèt Peter 'ne geweldige vijver aon in d'n hoof. Dao zaote goudvèsse in en ouch galaxia's en kwakkers; dao kaome 's mörgens in alle vreugte de pappegejje aon drinke en dèks zaoge ze 'ne ‘kingfisher’, 'nen iesvogel!

't Waos toch mer e fantastisch land en Charles zag dèks: ‘Iech bin heij altied op vakantie! Vief daog in de week wèrke en daan twie heerlikke daog vaan d'rop oet trèkke en vèsse en genete.

In de winter, es 't vèsseizoen geslote waos, mós hout gekap weure veur de kachel. Daan klónke de sleeg vaan d'n hakbiel zoe machtig in de vreesloch. Es ze e paar eurkes hel gewèrk hadde, heer en Peter, moch de jong e vörke make en billythee koke. 't Waos dèks lekker werm in de middagzon, es ze dao hun beutremkes zaote op te ete.

Och, veurwat had 't neet zoe mage blieve?