Nieuw geestelijck lied-boecxken

Gedicht van I.V. Medicijn

[p. 122]

Een Christelijck Mey-Liedt.

Op de wijse: Ick en ben niet als een Pluyme.

Ick hoor aen de Vog'len singen
Dat dit is de groene tijdt,
Godes lof sy al voortbringen,
Ende speelen seer v[e]rblijdt:
Sal de Mensche niet veel meer,
Loven sijnen Godt end' Heer,

[p. 123]

 

Soo is hy ondanckbaer seer.

 

Al de Boomen staen geladen

 

Met haer Blossems vruchtbaer schoon,

 

Ende prijsen Godts genaden,

 

Die haer setten hier ten toon:

 

Siet dat den Boom v[a]n u hert

 

Bloemloos niet gevonden wert,

 

Tot Godts lof u keel opspert.

 

3      Siet de Kruyden op der Aerden

[p. 124]

 

Voedsel ende Medecijn,

 

Loven Godt den Heer vol waerden,

 

Die haer krachtigh groen doet zijn,

 

Groenet oock in deughden schoon,

 

O mijn Ziele, vlecht een Kroon,

 

Voor den Schepper op den Troon.

 

4      Ghy zijt o Godt, wonder krachtigh

 

V ghelijck en vint men niet,

 

Want door uwe handt almachtigh,

 

Komt voort al wat men siet,

[p. 125]

 

O ghy zijt de Schepper sterck,

 

[A]l wat ick met oogenmerck,

 

Dat is uwer handen werck.

 

5      Maer, o wat tijdt sal dat wesen

 

Als het eeuwigh May sal zijn,

 

Als het hoopken uytgelesen

 

Blincken sal als d' Sonne-schijn?

 

Mijne Ziel verlanget, och

 

Sal dien May langh wachten noch,

 

Seght sy dickwils met gekroch.

[p. 126]

 

6      Heere n[a]er u eeuwigheden

 

Wilt den tijdt vertrecken niet,

 

Siet, och siet op ons swackheden,

 

Ende merckt op ons verdriet,

 

Laet den Mey doch komen uyt

 

Die uyt Christi wonden spruyt,

 

Ende bloeyt voor Christi Bruydt.

 

7      Och ick sie de Sonne komen

 

Met de oogen van 't geloof,

 

V verblijdt seer al ghy vroomen,

[p. 127]

 

Siet heel groene wort het Loof,

 

Onsen Mey die wort nu soet,

 

[H]emel Sonne sy gegroet,

 

Christe, elck u loven moet.

 

De doodt doet leven.