Weergaloos

[p. 172]

Marten Muller: Liefde

Er is liefde, die uit afhankelijkheid voortkomt.
Het is liefde die iets vraagt

die iets hoger stelt dan iets anders

omdat het er van afhankelijk is.

Het wordt niet veroordeeld.
Maar voor hen, die er niet gelukkig mee zijn, is er het besef van een hogere

liefde;

die geen verschillen bevat

die verschillen omvat

opheft.

Dat is de onbaatzuchtige, goddelijke liefde

de liefde voor ieder schepsel

voor alles.

De liefde die in alles de schoonheid ziet en de lelijkheid doet wegkwijnen.
De liefde, die de zon van het heel-al is, die de koude doet smelten.
Zij verwarmt ons innerlijk en stemt ons op het innerlijk af van alle wezens.
Die liefde is onkwetsbaar.
Zij behoedt voor pijn, onvrijheid.
De zelfzuchtige liefde zweeft tussen hoop en wanhoop

geluk en ongeluk

passiviteit en gedrevenheid.

Zij beweegt zich tussen uitersten
zij is afhankelijkheid
zij grenst aan haat
en volgt uit begeerte,
want deze liefde is gedrevenheid, die voortkomt uit onzelfstandigheid.
Zij moet bewezen worden
in daden omgezet.
De goddelijke liefde is zijn;

aanwezigheid

kent geen begeerten
en alle nuances.
Zij vervalt niet in uitersten
is niet opgebouwd uit tegenstellingen.

Zij doorziet het wezen der dingen

[p. 173]

 

en put daar haar kracht uit.

 

Want zij is het wezen zelf van alle dingen;

 

van het leven.

 

Deze liefde is een geschenk.

 

Want zij wordt ontleend aan het heel-al;

 

het onuitputtelijk reservoir.

 

Zij kan alleen verdiend worden:

 

door hem die open is om te ontvangen de kosmiese energie

 

die het leven in al zijn facetten doorziet

 

die de eenheid ziet, die de veelvormigheid voortbrengt

 

die niet oordeelt.

 

Hij klampt zich niet vast aan voorbijgaande dingen

 

hij is open voor de vernieuwing, de verandering

 

voor de overvloed van krachten, die de natuur ter beschikking heeft

 

en die in hem zelf zitten.

 

Alleen deze liefde geeft de beschikking over die krachten.

 

Deze onvernietigbare natuurkracht is de liefde zelf.

 

 

 

Oordelen wij

 

wijzen wij af

 

richten wij onze aandacht op wat wij hebben willen

 

willen wij meer zijn dan een ander

 

dan sluiten wij ons af voor die levenskracht, die liefde is.

 

Wie begrijpt, en open is; klaar om te ontvangen en door-te-schenken,

 

hij is de gelukkige mens, van wie ieder houdt.

 

Hij is de mens die werkelijk vrij is,

 

die onbeperkte macht heeft,

 

aan god gelijk,

 

de liefde zelf.