Weergaloos

[p. 341]

Andy Warhol & Superstars

‘Andy heeft me in staat gesteld van Amerika te genieten. Hij heeft me z'n nieuwe manier van kijken naar Amerika gewezen. Andy is zo'n groot mens, iedereen houdt van hem en wil hem behagen. Zelfs mensen die hem beledigen doen dat met respekt. In de toekomst zou ik het een ideaal leven vinden met Andy getrouwd te zijn. Dat zal wel gebeuren. We zullen bovenal in Amerika blijven wonen...

Ik geloof in reïncarnatie. Ik geloof dat je éen ander persoon, maar één - volledig - moet liefhebben, en als dat je lukt zul je verdergaan naar eeuwigdurende vrede. Maar dat is verschrikkelijk moeilijk. Ik weet wie ik vroeger was - ik was Simonetta Vespucci in de 15e eeuw. Ze was voller dan ik maar alles in onze fysieke struktuur is identiek. Zij was een schildersmodel, net als ik. Ik poseer voor de beroemdste schilders van onze tijd op dezelfde manier als zij het deed in de hare. Zij was Botticelli's model.

Ik ben in het Medici Paleis geweest; ik voelde me er zo levend! Alsof ik een 7e zintuig had...

Ik vind oorlog monsterlijk. Ik heb foto's gezien van prachtige Vietnamese mensen - Amerikaanse ook - met bloedige en verminkte lichamen. De President van Amerika en de President van Vietnam zouden moeten bevelen dat de lichaamsoorlog (body war) wordt stopgezet en eenhersen(mind)oorlog wordt gevoerd, waarin zij de beste oplossingen van alle problemen zouden moeten uitdenken. Het lijkt té barbaars om lichamelijk te vechten; de hogere mens zal met zijn hersenen (mind) vechten.

Neem alsjeblieft deze raad aan - die komt van een Amerikaanse met Mongolen-bloed! Tenslotte hebben grote en belangrijke mannen door de hele geschiedenis heen geluisterd naar de raad van mooie vrouwen.

Ik woon Lower East Side en toen burgemeester Lindsay door het park liep zag hij mij, met een van m'n kinderen, hij stond stil en zei: “Het verheugt me u te zien!” Ik zei: “U bent een heel moedig mens, want er kan op de Lower East Side van alles gebeuren.”

Alle grote mannen uit het verleden hadden een ogenblik over voor schoonheid, zoals in dit geval. Heel nobel. Het gaat er niet om mannen te verleiden maar ze te inspireren zoals in vroeger dagen. Ik geloof dat ik dat doe.’

Superstar Joy Nicolson, in Andy (Warhol) 's Girls, Avant Garde, Number Three, 1968. 110 West 40th Street, New York, N.Y. 1008.

[p. 342]

‘Nu heb ik Andy om vooruit te denken en beslissingen te nemen. Ik doe alleen maar wat hij me zegt te doen. Andy heeft een zekere mystiek die maakt dat je dingen voor hem wilt doen. Toch, als ik soms over Andy denk, geloof ik dat hij net als Satan is. Hij heeft je beet en je kunt niet weg. Vroeger ging ik overal uit mezelf heen. Nu lijkt het net alsof ik nergens heen kan, of de eenvoudigste beslissing nemen, zonder Andy. Hij houdt ons allemaal zo vast.

Maar ik vind het heerlijk als ze over Andy en Viva praten.’

Barbara Goldsmith: La Dolce Viva. New York Magazine (207 E 32 nd Street, New York), 29 april 1968.

Enkele dagen na het lezen en vertalen van bovenstaande interviews schoot Valerie Solanis op Andy Warhol, een sabotage-handeling in het kader van haar SCUM-Manifest (Society for CUtting Up Men), ‘which will eliminate through sabotage all aspects of society not relevant to women (everything), bring about a complete female take-over, eliminate the male sex and begin to create a swinging, groovy, out-of-sight female world.’

Virgin mother's utopia

Als too far-out voor dit weergaloze boek beschouwde ik - mede in dit verband - de vermelding van het bestaan van de Amerikaanse Church of the Virgin Mother (‘Wij zoeken vrouwen die gevoeüg zijn voor de komst van een herwaardering waardoor mankind (het mensdom) wordt afgeschaft en womankind (het vrouwendom) wordt geschapen als een genetisch begrip.’).

Het bestaan van deze organisatie, en de tekst van het manifest waarmee deze kerk is opgericht, gewerden mij via de fascinerende kolommen van ‘The Modern Utopian’, nu in z'n tweede jaargang: 2000 Duranx Avenue, Berkeley, Calif. 94704, USA.

[p. 343]

UTOPIA IS NOWHERE! ...BUT AT LEAST WE CAN HAVE A BETTER WORLD THAN WE'VE GOT, CAN'T WE?