Den lvst-hof van de christelicke zielen

[fol. 2r]

Den Doorluchtighsten Vorst, Mavritio van Nassovwe; Ghetrouwe Voor-vichter Van Godes Kercke: Ghenaede ende Vrede door onsen Heere Iesvm Christvm.

Doorlychtighste Vorst, Ghenadighste Heere; Soo ick de penne in de handt naeme, om Goudt, Silver, of Tijdelicke Eere van V. G. te bedelen, ick soude met recht van vermetenheydt te beschuldighen wesen: Maer soo en is het niet. Eene loutere Liefde doet mij in den schoot van V. G. des Liefdes vruchten bringhen. Ghij willet de selve, niet naer haere grootte; maer naer haere Cracht ende Deughden; maer naer onse gonste schatten, achten ende ontfanghen. De Wijsheydt en is in de veelheydt der woorden niet gheleghen; maer in den sin. De Wijsheydt en is hedendaeghs niet met Goude, niet met Silver, vercieret; Maer heeft aerme verworpene leemen huttekens, daer sij in cruypet. Dus die naer den uyterlicken schijn soude

[fol. 2v]

willen sien, soude dickwils den wijn om de tonne, de ziel om het lichaem, ende de Wijsheydt om haere slechte wooninghe verwerpen.

Wij brenghen V. G. onse Dichten, ende naemen de selve eenen Lust-hof voor de Christelicke Zielen. Wilt V. G. eene Leeder hebben om in den Hemel te climmen, of in de Helle te daelen; sy is hier te vinden. Wilt V. G. het margh van de vrome daeden hebben die God door het Nassousche Huys wercket; Het is uyt de beenen ghehaelet. Wilt V. G. weten waerom dat een Landt dickwils wordet ghestraffet, het is vrijmoedelick beschreven. Is V. G. bedroevet, hier is troost op troost te vinden. Cortom, dit is eene Heylighe Panacaea, die Godes Eeuwighe Wijsheydt uyt mijne swacke sinnen [met het vier der beproevinghe] heeft voordt ghebraght. Och wiltse vrijmoedelick proeven! vleysch ende bloedt sal daer over walghen: sij sal bitter in den mondt wesen; doch soete in het herte, ende lievelick voor de Ziele.

Seker ick hadde grootelicx te beschuldighen gheweest, soo ick onse Ghedichten in uwes Ghenaedes schoot niet en hadde ghebraght. Oock willen sij tot V. G. commen. Onse Goddinne vlieghet V. G. om den hals, ende met beweende ooghskens seght sij: [met half ghebrokene woorden] Nassouische Heldt, Goudt noch Silver en connen mij niet helpen. De gantsche wereld is mijne. Sij is door mij gheschaepen. Maer mijne Eere

[fol. 3r]

wordet soo met voeten ghetreden, Ick worde soo oneerlick aenghetastet: Ey lieve, laete mij eene oogenblick aen dijne voeten rusten, tot dat mijen dagh ghecomen is, dat de wereld tot enen voetbanck ende den Hemel mijnen Throon zij; soo wille ick dijne Deughet croonen in het eeuwighe Leven.

Hier mede, Ghenaedigste Heere, wille besluytende besluyten. Nemet dese Ghifte in dancke, ende lovet God met ons voor sijne weldaeden: want God is de Ghever alles goedes. Hem zij alleyne lof, prijs ende heerlickheydt, van nu tot inder Eeuwigheydt, Amen.

Ghegheven in Leyden, in het jaer der versoeninghe een Duyst ses Hondert: den 10^en Octobri; Van onse oude, het acht en twintighste Iaer.

Vwer

Vorstelicker Ghenaeden

Alder-oodtmoedighste

Iacobvs Viverivs, Van Ghendt.