Logo DBNL
De werken van Vondel. Deel 5. 1645-1656 (1931)

De werken van Vondel. Deel 5. 1645-1656

(1931)–Joost van den Vondel–rechtenstatus Auteursrecht onbekend

Vorige Volgende

Op een Italiaensche Schildery Van Susanne.aant.*

 
De zuivere SUSAN, schier naeckt, en badtgereet,vs. 1
 
Bewaert noch d'eerbaerheit van vore met haer kleet,2
 
Zoo zuiver als het vleesch, en ziet eerst om, beladen3
 
Of iemants oogh zich zoeckt in 't eenzaem te verzaden4
5
Met aen te zien hetgeen den man alleen betaemt.
 
Zy verft zorghvuldighlijck met schaemroot en beschaemt6
 
De wang, uit achterdocht voor onbeschaemde schalcken.7
 
Haer flonckrende oogen zien noch wackerer dan valcken8
 
Door lommer, en door loof; dat voelt alree het vuur,
10
Den gloet der schoone kole; een terghsel van Natuur,10
 
Met Salomons vernuft noch geene bron te blussen.11
 
Geluckigh is de mont, die zulck een' mont magh kussen,
 
Dat kopken van robyn voor een alleen gespaert.
 
Maer let aendachtighlijck met welck een' schuwen aert
15
Zy u den rugge biet om 't voorste te beschermen.
 
Bezie de schouders eens, den neck, den rugh, en d'armen,
 
Dat levendighe albast, die hooghsels, en dat diep,17
 
Dat ronden op zijn maet. Tuskaensch vernuft, hoe sliep18
 
De Schilderkunst zoo lang, om entlijck dus t'ontwaecken?19
20
Kan doove verf ons borst, vol sneeuw en ysgangk, blaecken?20
 
Hier leeft geen Schildergeest met verwen, en penseel;21
 
Hier hangt geen kunstigh beelt zoo los uit zijn panneel;
 
Het schijnt door Angelo uit marmersteen gehouwen.23
 
't Gezicht van zulk een deught en kuische zon der vrouwen
25
Verruckt ons t'overtreên de steenigende wet,25
 
Die met een hagelbui den gryzen 't hooft verplet.26
 
Hier voelt Sint Pauwels zelf den zelfstrijt door zijn leden,27
 
En sneuvelt, zoo hy niet gewapent met gebeden28
 
Van boven wort gesterckt door hemelsche genâ.
30
De Schildergeest heeft schult: men wijte hem de scha
 
Der zielen, die in 't net van deze vlechten dwalen;31
 
Naerdien hy zijn penseel ontvonckte aen zonnestralen
 
Van oogen, daer de Min hem levende uit verscheen.
 
Had Josef deze vrouw haer schoonheit zien ontkleên,
35
Zy hoefde hem met kracht den mantel niet t'ontrucken;35
 
Hy hadze zelf gesmeeckt, en onder 't nederbucken
 
Aenminnigh aengezocht, 't en waer een Engel zelf,34-3737
 
Zijn hoeder, afgedaelt van 't starrelicht gewelf,38
 
Zijn hart in steen verkeerde, en uitdoofde al de vieren,
40
Die door 't ontvonckbre bloet en zeên en aders zwieren.40
 
O Schoonheit, al te kuisch, en waert een Konings gunst,41
 
Zoo strijckt Natuur de vlagh, ter eere van de Kunst.

Vorige Volgende

Over het gehele werk

titels


auteurs