De werken van Vondel. Deel 10. 1663-1674

[p. 202]

Ter bruilofte van Jakob Leeu, en jongkvrouwe Christine de Flines.aant.^*

Illum turbat amor, figitque in virgine vultus.

De Liefde daele nu, genegen
Dees feest te voên, met vollen zegen²

En daeu van luchtfioolen, om³

Gelieven binnen 't heilighdom

Des huwelijx, bestuwt van reien,⁵
Op 't licht der bruiloftstorts te leien,⁶

Daer 't endtlijk op een scheiden gaet,

En overgangk van staet in staet.⁸

De maegdekunne is flaeu en teder.⁹
Christine slaet haer oogen neder,

Terwijl de schaemte 't aenschijn verft

Met schaemroot, en de roos besterft

Op bey de kaeken, al de leden,
Van schaemte en bloode vrees bestreden,¹⁴
  Angstvalligh siddren, 't hart bezwijkt,

En zy een marmerbeelt gelijkt,

Of een benevelde Avontstarre.
Is 't vreemt? wat anders is 't van verre,

Wat anders, onder d'oogen van

  Den bruidegom, in echtgespan²⁰
Te treên, den overgangk te waegen:
Van oudren, vader, moeder, maegen,

Te scheiden. Och geen myrtetak

Kan scheiden, zonder zucht en krak,

Van zijnen stamme, in 's levens lente,^23-25
Hoe lastigh valt eene ongewente!²⁶

* Van 1666. - Volgens de tekst in Vondels Poëzy 1682, I, blz. 770. Het motto, ontleend aan Aeneïs XII, 70, betekent: ‘De liefde brengt hem van streek en hij houdt het oog gericht op de maagd.’
Opschrift: Jacob Leeu huwde 11 April 1666 met de achttienjarige Christine de Flines, een achternicht van Vondel. Zij was de dochter van Gilbert de Flines en Rebecca de Wolf (zie de Kwartierstaat De Wolf, achterin Sterck's Oorkonden). Jacob Leeuw was een broeder van Agneta en Barbara Leeuw, die trouwden met Dirk en Antonie Block, broeders van Agnes Block, zie blz. 198 en 199.

2 Dees feest te voên: dit feest in gang te brengen.

3 luchtfioolen: violen, in hemelse streken gegroeid.

5 bestuwt van: omringd door.

6 Op: bij.

8 van staet in staet: van de maagdelike naar de huweliksstaat.

9 kunne: sekse; flaeu: beschroomd.

14 Van: door.

20 echtgespan: echtverbond.

23-25 Vgl. voor dit beeld David in Ballingschap, vs. 187-92 en het lijkdicht op Cornelia Vossius, vs. 47-48 (deel 3, blz. 610).

26 lastigh: drukkend, zwaar; ongewente: ongewoonte.

[p. 203]

 

En och, verschoon dees flaeuwe bruit.²⁷

 

Waerom? zy valt den Leeu ten buit.

 

Die naem alleen baert schrik in d'ooren.

30

Maer zijt getroost, ô uitgekoren,

 

Ter goeder uure dus gepaert.

 

De liefde kan den leeuwenaert

 

Herscheppen. Vraegh het d'oude tyen.

 

Men zag den leeu een jongkvrou vryen,

35

  Aenlonken, streelen, mont en wang

 

Eerbiedigh kussen, door bedwang

 

Van Liefde. Zet dan hart en zinnen^34-37

 

Gerust: dees Leeu zal leeuwen winnen,

 

By beurten een leeuwin en leeu,

40

  Een wonderteelte van onze eeu.

 

Verlies van vader en van moeder

 

Verwintge door dien trouwen hoeder,⁴²

 

Uw' toeverlaet, en hartetroost.

 

Gy zult, wanneer de zon in 't oost

45

U zegent uit haer' gouden wagen,

 

Den eersten nacht u niet beklaegen.

 

Zoo gaen u heele schaeren voor.

 

Ay volghze op 't weeligh bruiloftsspoor.⁴⁸

 

 

 

MDCLXVI.

27 flaeuwe: vgl. vs. 9.

34-37 Zinspeling op een bekende fabel (vgl. La Fontaine: Le Lion Amoureux); Zet: stel.

42 Verwintge: komt ge te boven.

48 weeligh: genotvol.