De vrepylaer Der Vrye Nederlanden.aant.*AEQUORA TUTA SILENT. Nu een eeuwigh zegeteken1
Van den zeepais opgehaelt2
In de lucht aen 's hemels streeken,
Heerlijker dan Memfis naelt,4
5
Op het hof der Zeven Staeten,5
Vaderen van 't vaderlant,
In wiens schaduwe onderzaeten7
Rusten, door de sterke hant
Van het hoogh gerecht verdaedight,
10
Dat dien zeedraek 't hooft verplet,10
Met triomfe ons begenadight,
En in 't erf der zeevaert zet.12
Laet, zoo wydt de dyning strant schaeft,
d'Afgront bassen uit zijn kolk;14
15
't Waterrecht, van Godt gehanthaeft,15
Komt uit 's oorloghs donkre wolk
Voor den dagh met schooner glanssen.
Houwt nu op dien Vrepylaer
| |
[p. 316] | |
's Lants gezegende oorloghskanssen,
20
Al het doorgestaen gevaer,
Zoo veel dapperheên van braven,21
Die zich queeten voor den Staet,
Ondermynt en ondergraven
Van 't onthoofde lantverraet,24
25
En Leicesterlijke treken,25
Door de blaeuwe vlagh gebroet,26
Om den burgerkrygh te queeken,
In een zee van heldenbloet.
Houwt hierop het brandend Londen,
30
Aengesteeken van Godts hant,30
Tritons, dolfyns, waterhonden,
Schutgevaerte op zee en strant.32
Elders dryft de Tucht de branders
Van den Teemsstroom met haer zweep.33-34
35
d'Overhant braveert met standers,35
Dieze op Karels zeeslot greep.36
Elders wil de Goutzucht booren37
In een gout- en zilvermyn:
Maer zy breekt den ysren horen
40
Op het slot van Kormantyn.40
Elders vaert een bosch van vlooten
Fredrix Kroonenburgh voorby.41-42
Gibraltar ziet van zijn slooten43
Duizent vlaggen op een ry,
45
Langs Tuskane, en Barbarye,
Weeligh vliegen af en aen.46
Doever, alle zeevooghdye
Eens voor eeuwigh afgestaen,47-48
Ziet de Schipvaert op haer vlogels49
50
Moedigh zweven heene en weêr
Als een wolk van watervogels,
| |
[p. 317] | |
Onbepaelt van strant en meer.52
Ginder spant de wint de doeken,
Die, niet langer achterom,54
55
Beide d'Indien bezoeken,
t'Huis en uitheemsch wellekom,56
Ingehaelt met ope deuren.
d'Oceaen, van smook gestikt,
Wort met Indiaensche geuren
60
Opgeholpen, en verquikt;60
Ginder 't vreverbont bezegelt,
In Breda, die vredestadt;
Een verbont, dat woestheit regelt,63
En aen bant leght op een bladt.64
65
's Lants Hooghmogentheit, der steden
Toevlught, zit voor 't Hollantsch hof,66
In haer kracht, en aengebeden,
Met onsterfelyken lof.
Eene kroon met zeven straelen
70
Geeft een' luister om het hooft,
Die de Zevenstar in 't praelen
Met gesteente en gout verdooft.72
Keizers, koningen, gezanten,
Al wie tegens slaefschen dwang
75
Zich in 't blanke harnas kanten,
Van den op- en ondergang,76
Komen haer van verre groeten,
Treên in onderling' verdragh,
Daer 't gewelt voor haere voeten79
80
Leght verwonnen slagh op slagh.
Zij verwelkomt alle heeren.
d'Oorloghsamptenaers staen reet82
Uit te voeren 't hoogh begeeren,
Naer den eisch van hunnen eedt.
85
Elk ontziet in plicht t'ontbreeken.85
Elk moet zwijgen: zy magh spreeken.86
J.v. Vondel.
t'Amsterdam, voor de weduwe van Abraham de Wees, op den Middeldam. 1667. |
|