Maeghden (1643)

Maeghden

(1643)–Joost van den Vondel– rechtenstatus

Auteursrechtvrij



[pagina 70]
Op de Tweedraght der Christe princen. Aen Jesus Christus. DE Christe Princen zitten vast Malkanderen in 't hair. Gansch Christenrijck vervalt in last, En 't uiterste gevaer; Als 't schip dat met gekerfden mast Flus schipbreuck lijden zal, En drijft naer lager wal. De felle Turck, die Christus kruist, Ziet ons krackeelen aen. d'Erfvyand lacht nu in zyn vuist, En hoopt den klaeuw te slaen Van bloed geverft, van stof begruist, In 't hart van 't blind gevecht, Dat hy 't geschil beslecht.
[pagina 71]
Zoo 't hem gelucken mach naer wensch Met zynen woesten hoop, Dat hy 's geloofs verzwackte grens Op 't ongezienste sloop, En vel en vil zoo menigh mensch; Help God! wat wil 't een dagh Van rouw zyn en beklagh. Gelyck een ingeborsten stroom Zal 't ingelaeten heir Verdrencken al den Duitschen boôm, En bruizen als een meir, En spoelen den bebloeden toom Te Keulen in den Ryn, Die zal zyn wedde zyn. Zelf d'andre weereld (daer men met Den hoofde nederwaert De voeten tegens d'onze zet) Zal hooren al vervaert, Hoe wy door 't zwaerd van Machomet Gevallen zyn, ten spot Der vyanden van God.
[pagina 72]
Dan voelt men hoe men heeft gefaelt, En uit den Burgertwist En brand verdoemden roof gehaelt, En wolven opgehist Naer Christus schaepskoy: dan betaelt Men zelf zijn eige roe, En schreit en zucht zich moe. O JESUS, keer dit voorspoock af, Verdrijf die duystre wolck. Herplant veel eer op 't heiligh Graf Door uw geloovigh volck, Den Turcken tot gherechte straf Den standerd van uw' naem, Op dat zich d'afgrond schaem. Op dat die bloedhond, yeders vloeck, Met ingetrocken staert Gelijck een rekel Mecha zoeck, En aen zijn' eigen haerd In eenen onverlichten hoeck Zich uitstreck, naer zijn' lust, En laet uw Rijck in rust.