Inhoudt des Boecks.
SO de schaduwe de Mensch' vroech end' laet
Na-volcht, end' niet en verlaet te gheender tijt,
Desghelijcx loopt hem de Doot oock na, waer hy gaet,
Om hem te betrappen, sy neuen hem staet:
Want door haer hy dit leuen moet worden quijt,
Al ist dat Lachesis spint, Atropos af-snijt
T'gheweuen web, met al de ghesponnen draeyen,
Dats des leuens cours, die als een wolcke subijt,
Daer henen vliecht met water ghelaeyen,
Desgelijcx loopt de Mensch hier ouer swerelts paeyen,
Miserabelick belast, met pijne end' verdriet,
Soot de Fortuyne elcken een doet aenwaeyen:
Daerom is hy wijs te achten,die sulcx in-siet,
Hoe zijn leuen begint, hoet weder coemt tot niet?
Wat last de Mensche lijdt van buyten en binnen,
Wat hertsweyr door Ampten oft Coopmanschap gheschiet:
Gheen dinck nutter, dan sijn seluen leeren kinnen.
DAerom heb ick dit Boeck onder corectie,
Voor den verstandighen ghecomponeert:
Om sien hoe de Menscheyt is in subjectie
Van veel miserien,die met perfectie
Philosophlick hier worden gheremonstreert,
Oock hoe weynich de Natuere de Mensch assisteert,
End' hoe rijckelijck sy de Dieren spijst end' cleedt?
Hoe naeckt de Mensch' coemt, hoe naeckt hy weder passeert,
Onderworpen hongher, couwe, verdriet end' leedt,
Hoe onnoosel hy is // oock hoe straf end' hoe wreedt:
Hoe hooueerdich hy wort, crijghende zijn Jaren,
Hoe quellick hy is, door den ouderdom breedt,
Hoemen wederom moet als een kint bewaren,
Hoe cattijuich hy by de Wormen moet paren,
Hoe stinckende hy wort, can dit Boeck betooghen,
Hooghe noch leeghe, en heb ick moghen sparen:
Tis goet te bewijsen, datmen siet voor ooghen.
| |
DUs wiet leest, leeghe oft hooghe Princieren
Denct wat ghy zijt, wat ghy wort, wat ghy sult wesen
Hoe ghy maer een Mensch' en zijt in alle manieren,
Onderworpen t'ghene, dat ick v goedertieren
Hier voorschrijue, willet danckbaer lesen,
Oock ghy Amphions kinders, in Consten ghepresen,
Laet v mijn arbeyt zijn aenghenaeme,
Al en heb ick de heylighe Schrift tot desen
Niet ghebruyckt, spreeckt my daerom gheen blame:
Jck heb ghevolcht de Philosophen bequame,
Voor dees tijt, maer gheeft my de Heere spatie:
Jck salt schriftlick bethoonen lof-same:
Hoe ellendich hier is des Menschen habitatie,
Want t'Woort Gods is rijck, end' heeft beter gratie,
Dan al wat Philosophen oyt met monde spraken,
Dat ken ick, en hebt daerom gheen arguwatie:
Van wat goets te lesen, wilt oock gheen sonde maken.
AL sMenschen miserien zijn hier in beschreuen,
Oock 's Menschen excellentheyt, begaeft seer rijckelick,
Bouen de Dieren, door den Gheest ghedreuen:
Met const end' reden, wachtende een ander leuen:
Dwelck gheen Dieren en connen doen dats blijckelick,
Al hebben veel Philosophen ghelijckelick,
Het Beestlick leuen, bouen t' Menschlicke gheacht?
Woonende in Wildernissen auctentijckelick,
Oorsaeck was, dat de Mensch alle moetwil volbracht,
Onredelick teghen den anderen opstonden met cracht,
Dwelck gheen Dieren met haers ghelijck en deden,
Dit hebben sy aenmerckt, oock wijslick overdacht,
Der menschen sieckten, end' alle crancheyt der leden,
Ondersoecket met verstandt, twort v ghebeden:
Vint ghy my te coop in eenighen Oort // staen,
Veracht my niet, het waer teghen reden:
Want goet onderwijs, doet in deuchden voort ,, gaen.
Twistich, ontpacyt, was dees Philosoph ghesindt,
Teghen de Menscheyt ellendich, vroech en laet.
Daerom riep hy luyde, end' riedt elck als vrindt:
Tleuen te quiteren, Vader end' kindt,
End' dat wt een liefde, die hem recht verstaet:
Om verlost te wesen, van hinder end' quaet.
|
|
Auteursrechtvrij