|
| |
Derde Uytkomst.
Brechje en Iochim, uyt.
WEl hoe oft hier lucken sal kapstock, weer mach hy toch nae grijpen?
Noe meecken holt my de flabbe toe, ick werd dier eyn mool op pijpen.
Siet deuse neskebol, heruyt geck, wegh, wegh, hier van daen.
Verwoor Ionfferke, ick heb juck soo leef, 'k wol wol 't lijf by jou looten opgoon,
Eft su door leever on long oet eyn blanck hart dynen wegen spendeeren.
| |
| |
Neen vaer, steecktet liever inje of komst, soo selje jou niet beseeren.
Mijn leeveke, men deveke, mijn wobbeke, mijn slobbeke, ick doet oock nicht.
Wel vaer was ick in jou plaets, ick wou byde Rederijckers of nieuwe Hollandse Commedianten gaan, licht
Datse jou wel ien rol geven, as de winter weer over is.
Woo agierense dan noe nicht.
Neen de kompangy is gescheurt, en om dat 'et nou hiel pover is,
Sel 't wesen, lustigh pas op, (foxswans seyt mof) om weer an de Schouburg te raken,
Of stuer een nichjen of een neefjen uyt, en als 't weer tegen de soomer gaet en datmen rekening sel maken
Om te speulen, soo is 'er niemant te vinden; ja wel ik seg,
Men maghse wel verkeerde ouwe-vaers hieten, want die vliegen tegen de winter, en sy tegen de somer weg.
Hoort doch dat ik jou nicht in jou reden arger, 'k looflijck wol datse nicht so goet speelen, als tot oesent,
Door hebt wy ein mool von der Susannen geagierit, 'k loof dat 'er wol doesent
Minschen weern, die al woors dachten, ont weynden dat 'er de oogen averleepen,
Om dat ick 'er soo barmhertigh oet sagh, aber ick hed hendige greepen
Aver my den eer sy er afwusten, moockt ick my met spy beede oogen nat,
On door schol sich de duvel nicht voor heuden.
Soo hoor ick wel jy hebt voor Susanne gespeult; wat
Iy ons vertelt! ay kom hier toch wat by 't licht, deer moet ick jou een reys op an sien,
Nou je bint een Susanna eweest, maer ay lieve kenje gien
Woo schol ick nich kennen; ick kan de gantsche Commedy altomael.
Nou ay lieve seght'er een beetje van.
Noe y moeten vlijtig toe hooren wen ick jou wat verhael.
| |
| |
Noe spreeckt der Susanne.
Goen dagh Iojokom men lieve man, ick werd hen na dem goorden gan
Om my to wasschen hubsch on schoon, gelijck stedes ben gewoon.
Noe meeghden komt unt volget my, ont goot sin lise si an si,
Hebt ghiet noe besorg 'et al, dat ick gebroecken werd soo bal?
Ioock leefvrou, hier is de desem.
Noe spreeck de ander Maeght.
Hier is 't de mirrhe ont kresem.
Lie Moederken woor wil y hen.
Noe roept eyn ander Iungsken.
Lie moederken, ay seght toch, wen
Alsoo bald, men euygen troost ont op en halt,
Seet dat ghy doch nicht werden stolt, man jou sijn ingetogen holt,
Ont holt jou stedes by de sramen, of dat 'et keynt klachten kamen,
Soo werd y leeve kinderen sijn, ond kamen in den hemmel sijn,
Hier mit adiu noe goo ick hin, goo y to jouwen vader in.
't Is seecker hiel deftigh
Nee man ick werd noe van der Soesanne boeven spreken, dat verwoor oock heel treftigh
Komt, noe hoort toch toe, noe spreeckt eyne Soesane boef.
Och mie is 't toch bestelt met mie, in grooter hartseer bin ick nie
Gewesen, dat segh ick verwoor, wat toch tom hondert goeder Ioor,
Hier oet wert weerden weyt ick nicht, ay truwer Kumpoon doet my bericht,
VVoo dat ick werd verlost hier van den su ick werd nich eer aflan
Voor dat ick eins mijns herten lust, met der Soesanne heb geblust.
Noe spreeckt de ander deef.
Soesanne leef dyn borsten ront, dijn witter vleesch, dijn roode mont,
| |
| |
En hubschen hals, auch schone oogen, die haben mich och arm bedrogen.
Dat mach mich Kommedy moken heyssen, dat heft eyn aart,
On 't heft eyn jonck keerl gemoockt, die noch nicht eyn hoor im baert
Heft, wo joo 't is de Kosters seun van onse Karke.
't Mag wesen hoe 't wil, ick hoor 't is al een verstandigh varcken:
Ie bint giesten mit ooren, 't is jammer datje op gien vier bienen gaet.
't Is eyn kloeck-kopten keerl.
't Blijckt dat hy vry wat verstaet.
Noe Ionfferken loot ick jou eyn mool eyn poesken geven, 't smeeckt soo soet?
Ay kinderen hout 'et schot toe, op dat 'et varcken gien schade inde tuyn doet.
Mijn leve wummelke woo sun y soo toornigh, hoor doch na eyn minschen reden,
Ick heb wat goets met jou veur.
Wel nou ick ben te vreden,
Wat of hier uyt komen sel, 'k loof hy het wint in 't hooft:
Hoort mijn smoket meecken, gelooft
Wis on waerhastigh, ick werd nich mit jou schartsen,
Men dat ick jou seggen weerd, komt oet gront mijnes hartsen,
'k Leuf y konnen hexen, edder op em bessemstock ryen, edder ander kunsten,
Dat scholme joo seggen, verwoor joo sunsten
Schalme soo balt nicht in die verlieven, den van eersten an dat ick jou sagh,
Begon mich 't hert im panse toe sieden, as went in onse meums worstkerel lagh,
De kolloeneswol mick tem halsen her op, ick dacht noe wert he der haroet springen.
Help leeve got van Souft seed ick, ick kost my nicht bedwingen,
| |
| |
Ick broeckede allerley wijsheydt, ick dacht ick werd 'et mit dem drincken vergeten,
Henjoo 't worde wol teyn mool arger, 't was even en allens as of ick ander speten
Gebraden werde, 'k loof y konden 't oock wol seen
Dat ick dick om de kop werde, on nou weet ick anders geen
Hulpe, dat gy met my arme stumper och harm!
Mitlijden hebben wilt, doorom looter doch barm
Aver jou harte goon, den al de geleederen worden my stock stijf.
Ick hoor watter of is, jou diende wel een gouwe pleyster over jou hiele lijf.
't Son wel gaen, binje slechts wat rijck van have?
Woo schol ick nicht rijck wesen? men oem heft wol twe edder drie swyne kaven,
Met eyn gantsche heerd schoopen, ont wol neegen stuck soo kuejen as runder,
On mijn tette muy eer man, heeft oock wol ettelijcke bunder
Lants, en aver al den bru heft mijne meume bevel.
Daer sou ick al wat na beginnen te luysteren.
Ick moet me Hollentsk leeren, mit ons schaft man oock better wie hier,
Door vretmen kein kalde botter-melck im moorse, man eyn hubschen pot warm bier.
Edder eyn wackeren groopen vol brye, die stijf is datter eyn boer mit holtenschoen op kan dansen, dat kleeft om de ribben,
Onde dat alle morgen wedder, door steyt men oock nicht to libben
Labben an eyn stuckxke swijne vlees, dat wie eyn holt soo mooger is,
Ne grot eer my eyn hubschen schincken door eyn hant dick drie edder vier golt-geel speck an is,
| |
| |
On eyn joor twey er drie im roock hengen heft, door voort men wol van:
Ioo al socht y dee gantse welt deur, y konnen keen beter man
Too jouwen lijve vinden, wie ick.
Verdoeye deer niet, ay lieve breng deer een burry of ien kruywagen,
Om deuse schoone vryer met reverentie en eerbiedigheydt op de misthoop te dragen.
Dat segh y man oet scharts, y seen my lijckel geern.
Woo joo, ick kan de meeckens gesont snacken.
Soo dienje wel in 't gasthuys.
Noe loot toch hooren mijn ooch appelken, schalt so voort gaen?
Mijn sin ist wel, maer wat weet ick 't oft men ouwers 't soo verstaen,
En 't is hier oock de manier dat me ten minsten soo een half jaer moet vryen.
I leet ick man toe nacht by jou sloopen, se moetent den wol lyen.
Wat ducktje van die schelm, wie sou deyncken dat de Hannekes sulcke guyte binnen:
Ick loof jou dickkop, ick seltje betalen, kan ick maer wat versinnen.
Laet sien daer valt me wat in, ik dien niet langer te beyen,
Ick sal al men best loopen, en spreyen
Men vaers bedt op, en daer sal ick hem moytjes in leggen,
En als 't tijdt om te slapen is sal ick al de gelegentheyt seggen,
En zijn heftighe min, soo het aers gaet na mijn mienen,
Sel hem dan verkoelt worden met stock-slagen en spanriemen.
Noe mijn harts alderleefste nachtegool, schalt bad omgaen:
Ia, ick selt opspreyen, blijfje hier soo lang staen,
Of gaet na binnen toe, en als ick hoest of hem, kom dan, hoorje wel.
| |
| |
Dat schol ick doen mijn soecker-moelken, bin ick nicht ien hups gesel,
Ick kan lijde wol mit de deerens om goon, on dat kan yder man nicht,
Wo wien ick sin in onse Ionckers dochter hedden, snack y daer van, ick wolse soo licht
Wie ick dusse handt om wende, tom wyve krijge,
Man et dinck is to heeger im omfanck, men scholse wol en twey miege,
On wat scholmen mit so een wicht doen, man leget jo am eersten doot,
Man dusse vogel schalt wol oet holden, mit eer heeft het keen noot,
Noe ick ga binnen toe, op dat 'et de meyster nicht marcken kan.
Bin.
|
|
Auteursrechtvrij