Alle de gedichten. Deel 1

[p. 683]

Lyk- en grafdichten.

[p. 684]

Doodt van zijn Hoogheidt Freedrik Hendrik Prins van Oranje, &c. Algemeen Veldtheer der Vereenighde Neederlanden, &c.

Zang.

De groote Freedrik sluit, in 't sluiten van de vreede,
Zijn oogen, eer den dag haar oogen open doet:
De Doodt, die hem in 't veldt nooit teegen durfde treede',
Verschiep zich in een vlam, en kroop hem tot in 't bloedt.
Zoo dreefzy (o bedrog!) het leeven uit zijn aâren.
Op, Hollandt: want de Deugdt behoort in 't endt haar loon.
Breng balssem, om het lijk voor 't rotten te bewaaren.
De leevendige zijn tot dienst van zulke doôn,
Die voor de wett' van 't volk hun deegens wilden wetten.
Men moet een heldenlijk de tandt des Tijdts ontzetten.

Teegenzang.

Wat hoeft mijn Freedriks lijk, om d'eeuwen te verduuren,
Met balssem ingeleit? hy heeft het niet gewilt.
Ik heb mijn legerzon, na 't blussen van zijn vuuren,
Met traanen, 't dierste zout, voor 't rotten heel deurzilt.
Begraaf hem zoo in 't puin der neêrgeschoote wallen,
Bekleedt met wapenen van overwonne steên.
Laat andre dooden vry met puik van grafsteen brallen,
Het lijk van deeze Vorst (o Vaaders van 't Gemeen!)
Zou liever in het graf van 's vyandts puinhoop leggen.
De dappre moet men nooit een keur van graf ontzeggen.

[p. 685]

Toezang.

Myn Heirvoogt, die de Faam tot roemstof plag te strekken,
Begeert zijn lichaam niet beslooten voor de zon.
Die d'aardt, in Neederlandt, met leegers quam bedekken,
Behoeft ook met geen aardt, die hy door 't zwaardt verwon,
Voor 't licht bedekt te zijn. De deugdt wil aassem haalen.
Een dapper krijgsheldt lijdt geen afgesteeke paalen.