Jaap en Gerdientje. Deel 4. Tussen bos en boerderij

[p. 71]

20. De dief.

Het spelletje was uit. Wie moest hem nu zijn voor het volgende?....

'Gerdientje,' zei Jaap. 'Want die heb ik het eerst gevonden.'

Toen ging Gerdientje tegen de muur staan en telde hardop. Jaap mocht nu ook wegkruipen. Hij zocht eerst een mooi plekje voor Zus. Hij stopte haar helemaal onder het hooi. Polleke was ook al weg. Die zat in de paardestal. En waar moest Jaap nu heen?.... Veel tijd had hij niet meer.

'Zeventig!'.... riep Gerdientje. En ze telde weer verder: 'Een en zeventig, twee en zeventig....'

O jongens, wat ging dat vlug!.... Jaap moest voortmaken!.... Waar moest hij toch zo gauw naar toe?....

Bij Zus in het hooi?.... Neen, dat was niet leuk! Als Gerdientje dan één vond, had zij de ander ook....

In het varkenshok, bij de biggen?.... Neen, dat zou Vader zeker niet goed vinden.... En dat was te vies ook.

In het nachthok van de kippen dan maar?.... Dat was pas nog schoongemaakt.

[p. 72]

'Tachtig!'.... riep Gerdientje.

Toen kroop Jaap maar gauw in het kippenhok. Het was leeg. De kippen liepen buiten. Jaap keek even in de legnesten. Kijk, nu lagen



er toch eieren in. In het eerste nest twee, in het volgende één en daarnaast ook één. Dat was samen vier. Dat zou hij straks aan Vader vertellen. Die zou er blij om zijn!

'Negentig!' klonk het buiten.

Jaap kroop gauw in de hoek van het hok. Daar lag een lege mand. Die zette hij omgekeerd op zijn hoofd. Nog net op tijd was hij klaar! Gelukkig!....

'Ik kó-òm!' hoorde hij Gerdientje roepen.

'Zij vindt mij nooit!' dacht Jaap en hij lachte zacht. Hij trok zijn benen nog wat op, zodat hij bijna helemaal onder de mand verborgen was. Toen zat hij stil te wachten....

Hij hoorde Gerdientje in de schuur. Hij hoorde, dat Polleke gevonden werd en even later Zus ook al. Nou, die waren ook niet gelukkig geweest!....

'Nu Jaap nog!' riep Gerdientje. 'Jaap, waar zit je?'....

Maar Jaap gaf natuurlijk geen antwoord.

'Blijf zitten, waar je zit

En verroer geen lid!'....

zong Polleke.

Jaap hoorde de voeten van Gerdientje vlàk

[p. 73]

bij het hok en hij hield zijn adem in. Zou ze binnenkomen?.... Gelukkig, neen!.... De voetstappen verwijderden zich. Daar was hij nog net goed afgekomen!....

Maar daar hoorde Jaap toch wat!.... Het was vlakbij, maar het kon Gerdientje niet zijn. Wie was het dàn?....

Jaap gluurde door de kiertjes van de mand.... O kijk, het was Puk. Hij kwam door het kippenluikje naar binnen, maar hij moest erg wringen, om er door te komen. Hij steunde en hijgde er van.

'Ik zal mij maar stil houden,' dacht Jaap. 'Als hij mij ziet, begint hij misschien te blaffen en dan verraadt hij mij meteen.... Maar wat wil die hond hier toch?'....

Kijk, Puk keek even omhoog en sprong toen in een legnest. Wat deed hij daar?.... Wat waren dat voor rare geluiden?....

Nu sprong hij weer naar beneden en likte om zijn bek. En daar nam hij wéér een sprong en zat in het volgende nest. Hap, hap, ging het daar ook.

'Blijf zitten, waar je zit,

En verroer geen lid,'

zong Polleke weer.

Maar Jaap vergat helemaal, dat hij verstoppertje speelde en dat hij op zo'n mooi plekje zat!.... Want opeens begreep hij alles.

'Ondeugende hond!' riep hij boos. 'Snoeper!.... Dief!.... Lelijke dief!'....

[p. 74]

En hij sprong plotseling overeind en gooide zijn mand naar de hond.

Puk schrok en ging er jankend vandoor. Maar hij kon niet zo gauw door het luikje komen. Jaap kreeg hem nog net bij zijn staart en trok hem terug. En met de hond, die nog om zijn bek likte, onder zijn arm, kwam Jaap uit het kippenhok. Hij had een kleur van boosheid.

'Ik heb je!' riep Gerdientje en sprong op hem af.

Maar Jaap gaf daar geen antwoord op. Hij dacht niet meer aan het spel.

'Puk vreet de eieren op!' riep hij. 'Ik heb hem betrapt in het kippenhok!'

Hij liep op een draf naar de kamer en gooide de deur open.

'Vader, Moeder, Gijs!' riep hij. 'Nou moet u eens horen! Ik weet, waar de eieren gebleven zijn!'....