Jaap en Gerdientje. Deel 3. De wonderslee

[p. 16]

4. En nu maar kijken.

Ze zitten stil te wachten voor het raam.

Maar het duurt niet lang.

Dan komt er een vogeltje aanvliegen. Het springt van tak op tak. Het kijkt naar alle kanten met zijn kopje scheef.

'Piet.... piet!' zegt het vrolijk. 'Wat zie ik daar?....'

'Het is een meesje,' zegt Opa. 'Een koolmeesje. Zie je zijn mooie gele borstje?'

Het meesje springt ineens op de apennootjes en die slingeren hard heen en weer.

'Het zit op de schommel!' roept Gerdientje.

'Het hangt er aan,' zegt Opa.

Ja, het hangt er aan, met zijn kopje naar beneden. En hoe hard het ook slingert, het kan tòch nog wel een apennootje openpikken. De stukjes van de dop vliegen links en rechts. En dan smult het meesje van de noot.

'Is dat niet aardig?' vraagt Opa.

Gerdientje vindt het prachtig.

En kijk, daar komt al weer een vogeltje aan.

[p. 17]

Dat houdt meer van de broodkruimels. Het springt in het huisje en eet zijn buikje vol.

'Dat is een vinkje,' zegt Opa.

Nu komt er ook nog een zwarte vogel aan. Die is groter dan de vink en hij heeft een gele snavel. Hij pikt heel hard in de peer en schrokt de stukken naar binnen. Nou, hij lust hem best, hoor, al is die peer een beetje rot!

'Hoe heet die vogel, Opa?'....

Maar Opa geeft geen antwoord.

Hij haalt een boek uit de kast en geeft het aan Gerdientje. Het is een vogelboek. Er staan wel honderd plaatjes in. Op elk plaatje staat een vogel. En er onder staat de naam.

'Ziezo,' zegt Opa, 'zoek nu zelf maar uit, hoe die zwarte vogel heet.'

O ja, dàt is een leuk spelletje. Gerdientje zoekt en zoekt....

'Een merel!' roept ze ineens luid.

'Een kerel?' vraagt Grootmoe verschrikt. 'Waar is die kerel?'....

En zij kijkt naar alle kanten uit het raam.

Opa moet er hard om lachen. Gerdientje schatert mee. En die arme Grootmoe begrijpt er niets van.

Maar Gerdientje legt het haar uit.

[p. 18]

'U verstond het niet goed, Grootmoe. Er is geen kerel, hoor! Maar die zwarte vogel is een merel. Dat staat hier in het boek.'

Dan lacht Grootmoe ook.

En Opa zegt, dat Gerdientje een knappe meid is.

Er komen steeds nieuwe vogeltjes en als Gerdientje alleen hun naam niet kan vinden, dan helpt de boswachter haar wel. Zo leert ze vier soorten meesjes kennen: koolmeesjes zwartkopmeesjes, pimpelmeesjes en staartmeesjes. Een grauwe lijster komt er ook. Die is ongeveer even groot als de merel. En plotseling zit het winterkoninkje boven op het huisje. Dat is het kleinste van al de vogeltjes.

'Dit zijn allemaal standvogels,' vertelt Opa.

'Zo heten ze, omdat ze hier moedig stand houden in de winter. Maar de vogels, die in de herfst wegtrekken naar warme landen, hoe heten die?..'

En dat weet Gerdientje wel.