Jaap en Gerdientje. Deel 3. De wonderslee

(1951)–Anne de Vries– rechtenstatus



[pagina 73]

19. Kerstfeest. Nu is het kerstavond. De zon is al bijna onder. Zij staat laag aan de hemel. Zij straalt zo rood door de kale bomen. Zij glanst in de ramen van het boswachtershuis. Achter één van die ramen staat een kooi. Daar zit een merel in. Die springt vrolijk heen en weer op zijn stokje. En achter het andere raam staat een meisje. Dat kijkt verlangend naar buiten. Dat drukt haar neusje plat tegen de ruit. Kling.... kling.... kling.... kling.... Hoor, nu is er geklank van belletjes in het bos. Een paard briest. En over de grote laan komt een slee aanglijden. Een oude, grote arreslee.... Een man zit achterin. Die houdt de teugels. Een jongen zit naast hem. Ze hebben dikke jassen aan. De jongen heeft zijn muts over de
[pagina 74]
oren getrokken. En het paard heeft belletjes aan zijn tuig. Bij het huis van de boswachter houdt de slee stil. De jongen klimt er uit. En het meisje komt naar buiten hollen. 'Ha Jaap!' roept zij. 'Hallo Gerdientje!' zegt Jaap. 'Daar zijn we nou!' Grootvader en Grootmoeder komen ook naar buiten. Dan klimmen ze allemaal in de slee. 'Vooruit, Bruin!' De belletjes klingelen. En daar gaan ze al. Nu naar het kleine huisje aan de rand van het bos. Daar klimt Polleke in de slee met zijn vader en moeder. Nu zitten ze wel een beetje nauw. Maar het gaat tòch. Vader stopt de dekens warm om hun benen. De slee glijdt door het bos; terug naar huis. Kling.... kling.... kling...., zeggen de belletjes aan het tuig. En het gaat nòg fijner dan in de slee van Polleke. Ze komen al gauw bij huis. Achter het raam glanzen wel honderd lichtjes. Dat zijn de kaarsjes van de kerstboom. En Moeder doet de deur al open. Gijs brengt met Jaap het paard in de stal en geeft het een beetje haver extra. 'Bruin moet ook weten, dat het kerstfeest is,' zegt Gijs.
[pagina 75]
En dat is Jaap helemaal met hem eens. O, het wordt een heerlijke avond! De kinderen krijgen koek en chocolademelk. Ze zingen mooie kerstversjes. Maar Polleke zingt niet mee. Hij kent die versjes niet. Dan vertelt Opa de kerstgeschiedenis. Van Jozef en Maria, die naar Bethlehem gingen. Van het Kindje Jezus, dat geboren werd in de stal.... Van de herders in het veld, die kwamen om de kleine Jezus te aanbidden. En van de wijze mannen uit het Oosten, die het Kindje geschenken brachten. Opa kàn zo goed vertellen.... En Jaap kijkt even naar Polleke. Die zal het nu wel beter begrijpen, wie Jezus is!.... Hij zit zo stil te luisteren. En zijn ogen glanzen.... De kinderen krijgen ook allemaal een geschenk. Broertje Jan krijgt een rammelaar. Zus krijgt een mooie pop. Jaap en Gerdientje krijgen elk een paar nieuwe schaatsen. Nou, òf ze blij zijn! En Polleke?.... Polleke krijgt óók wat. Vader wist wel, wat hij nodig had. Hij is gisteravond nog voor hem naar het dorp
[pagina 76]
geweest. En nu krijgt Polleke het meest van allemaal. Eerst een nieuwe muts.... Dan een warme das.... Dan een dikke overjas.... Nòg meer?.... Ja, nòg meer! Jaap komt met een grote mand aansjouwen. Wat zit er in die mand?.... Een mooi wit konijn met een zwart vlekje op zijn neus! Polleke krijgt er een kleur van. Hij zegt verbaasd: 'Is dat allemaal voor mij?'.... En hij durft het haast niet aan te nemen. Maar Vader zegt: 'Neem het maar gerust, hoor jongen. Je hebt het verdiend. Je bent een flinke, een dappere jongen geweest. Je hebt onze Jaap uit het water gered.' Opa zegt: 'Luister eens, jongens. Weet je wel, wat het mooiste geschenk op kerstfeest is?.... Het mooiste geschenk is de Here Jezus zelf. Begrijp je dat?.... Hij is op aarde gekomen voor alle mensen. Voor de kinderen ook. Hij gaf zich zelf voor ons.
[pagina 77]
Wij hadden het niet verdiend!.... Maar Hij kwam tòch. Hij heeft ons allen lief. Hij wil ons in de hemel brengen. Begrijp je het nu?' Jaap knikt. Ja, hij begrijpt het wel. Hij heeft zijn schaatsen ook niet verdiend. Maar hij mag ze tòch hebben. Omdat Vader zoveel van hem houdt! En Polleke?.... Hij luistert zo goed. Zou hij er ook al iets van begrijpen? Polleke schuift wat dichter naar Jaap toe. 'Jô,' fluistert hij, 'wat heb ik veel gekregen!' 'Nou, maar ik ook, hoor! Een fijn paar schaatsen! Wat zal ik daar hard op kunnen rijden! Heb jij wel schaatsen, zeg?' 'Ik?' zegt Polleke. 'Ik kan immers niet rijden.' 'O nee, om je been niet, hè? Nou, dan ga je maar op de slee zitten, hoor! Dan zal ik je wel duwen over het ijs.' 'Zeg Jaap,'.... vraagt Polleke. 'Ja, wat is er?' 'Zullen we vrienden zijn?' 'Best hoor!' zegt Jaap. 'Dan zijn we met z'n drieën. Jij en Gerdientje en ik. Dat is samen een klaverblad.'

Vorige Volgende

19. Kerstfeest.