Anatomia. Dat is ontledinghe van den geestelycken mensch

[p. 71]

Het xvj. Capittel.
Vande heyligheyd van 't Geestelijck Lachen.

DE Schepper aller ding, gegheven heeft de Spraeck.
En geeft vermogen oock om Lachen tot vermaeck.
Men mach dan lachen wel, maer in geen ydel dingen.
De Geestelijcke mensch zijn lachen sal bedwingen
Dat hy niet lache veel, en niet in ydelheyd.
De mensch moet altijd sien op zijn verdorventheyd:
En daer uyt leeren dat hy niet moet zijn gevonden
Daer waer de wereld lacht, want haer Lach is vol sonden. ⁺

De sondighe natuur ons tot veel droefheyd treckt,

Waer door het suchten meer als lachen word verweckt.
So dat men matigh moet in't lachen altijd wesen.
Dat Christus heeft gelacht, men nerghens en sal lesen,
So lang hy leefde hier: maer ^a driemael heeft geschreyd,
En ^b leert dat wy tot kruys hier moeten zijn bereyd.
Christus is door het kruys, voor ons, voor ^c heen getreden
In de eeuwighe vreught, om Hemelsche woon-steden
Ons te bereyden daer; en wil dat wy, gelijck
Als hy, oock sullen gaen door kruys in't Hemelrijck.

Dan aengesien den mensch niet kan zijn in dit leven,

Dat nimmermeer tot vreught hy soude hem begeven.
Daerom so moet den Lach ghebruyckt heel anders zijn
Als wel de wereld doet, heel in een ander schijn,
In dinghen die daer zijn geest'lijck, en ons verheughen
In Godes gaven groot, want die alleen ons meughen,
En moeten wecken op tot blijdschap in den Heer,
Dat geestelijcker wijs ons herte lachet seer
By het danckbaer ghebruyck van Godes groote gaven,
Dat God ons met vermaeck gaet voeden, spysen, laven.

+ Psalm 1:1.

a Luc. 19:41
Ioan. 11:35
Hebr. 5:7

b Mat. 10:38
16:24
Marc. 8:34
Luce 9:23

c Ioa. 14:

[p. 72]

 

Want een God-vreesend hert vergeten niet en sal

 

Het goet dat God hem doet hier in dit aertsche dal.

 

En dat altijd voor al in geestelijcke saken,

 

Als hy door het geloof Gods goetheyt groot sal maken:

 

Om het verlangen groot in zijn hert en verstant

 

Vreuchdigh te wecken op, na't Hemels vaderlant.

 

Want die geest'lijcke vreuchd ons hier die vreught doet smaken,

 

Daer aen wy in't geheel hier namaels sullen raken.

 

Het Lachen van den Mensch herboren, is bequaem

 

Met des mondes gebaer, sedigh en aengenaem.

 

Het Wesen ongeschickt, of geyl, past niet den vromen,

 

Maer een lieflijck gelaet, uyt vreughde voort gekomen.

 

Waer door hy hem vermaeckt, en zijn blydschap bewijst

 

Met een vrolijck gelaet, dat uyt zijn herte rijst

 

Over Gods goetheyt groot, die zijn hert so ontsteket,

 

Dat zijn mont vreuchdigh lacht, en danckbaer daer van spreket.

 

En van dit Lachen goet, en vreughdigh bly gelaet,

 

Doorgaens in Godes woort seer veel geschreven staet.

 

⁺En daer toe wort de mensch vermaent, om in het lijden,

 

Met die geestlijcke Lach, te willen sich verblijden.

 

Maer 't Lachen ydel veel der wereld, wort aldaer

 

Verdoemt, en wy vermaent dat niet te volgen naer.

 

Die met de wereld quaet hem hier verblijd in sonden,

 

Die sal hier na van God ter hellen zijn gesonden.

 

Maer die hem hier verblijd in't eewigh hemels goed,

 

In al die gaven veel, die God met overvloed

 

Op hem hier dalen doet, tot dien wil God genaken

 

Door zijn Geest, en zijn hert de ware vreuchd doen smaken,

 

Die nimmer op en houdt, maer altijt lieflijck vloeyt,

 

Vyt Christo de Fonteyn, en zijn hert so besproeyt,

 

Dat die vreuchd altijd wast, en geestelijcker wijse,

 

Zijn herte Lachen doet met een vrolijck jolijse.

+ Rom. 5:3.
Iacob. 1:2.
1. Pet. 1:6,
Amos 6:6.
Eccles. 2:2.
Luce 6:25.

[p. 73]

 

Dat met een hert gerust hy hem altijd verblijt,

 

Oock midden in het kruys, en word die vreught niet quijt:

 

En doet hem alle smert, van't kruyce hert, vergheten.

 

Maer na-maels, als wy daer in vreughden zijn geseten

 

Voor Godes hooghe Throon, met Christo onsen Heer,

 

Aldaer sal zijn volmaeckt die vreught, die dan niet meer

 

Van ons sal wijcken weer, maer die vreught daer bewysen,

 

Met een volmaeckten Lach God loven, eeuwigh prysen.