Uit het studentenleven en andere gedichten

[p. 74]

Onverwacht bezoek.

'k Zat alleen op mijne kamer,
beide handen steunden 't voorhoofd:
ik studeerde Jus Romanum,
't geeuwen was mij dus geoorloofd.

Voor de vierde maal herkauwde ik:
‘servitus in faciendo
non consistit.’ Mijn verveling
en mijn wanhoop ging crescendo.

Ik vervloekte 't, en met woede
sloeg ik vijftig, zestig blaân om:
ach! 't was immer, immer 'tzelfde
slaapreukwaasmend Jus Romanum.

[p. 75]

 

Moed toch! wie zich zelve helpt,

 

biedt de lieve God zijn hulp ja! -

 

en mijn wanhoop werd vertwijfling...

 

dat was hier nu Hasses culpa.

 

 

 

Zal dan niemand mij bezoeken?

 

geeuwde ik. - Slechts door kracht van weêrstand

 

bleef ik wakker, - toen de meid

 

opkwam met een' brief uit Neêrland.

 

 

 

Brief uit Holland, zoete redder:

 

Heil vertwijfelingsbevrijder!

 

Verre vrienden hebben toch nog

 

medelijden met den lijder.

 

 

 

Brief uit 't welbeminde Holland:

 

raad eens of hij willekoom was.

 

En wat zie ik? 't is geen brief slechts:

 

't is hij zelf, die beste Thomas!

 

 

 

't Is hij zelf: ziedaar zijn trekken,

 

't helder oog, de oprechte mond...

 

Heil! mijn redder uit den doodstrijd!

 

'k Stierf reeds, en 'k ben weêr gezond!