Uit het studentenleven en andere gedichten
(1868)–Julius Vuylsteke–
Auteursrechtvrij
[pagina 96]
| |
[pagina 97]
| |
't vliegje ronkt en dartelt blij
in de pure lucht;
't leeuwerikje neemt zijn vlucht
door den aether vrij;
iedre boom staat fier, verguld
door het zonnelicht,
in den dauw die op hem ligt
als in goud gehuld;
an elk blad van elke plant
drinkt de zon een' traan... -
ik, ik zie dat rustig aan,
't pijpken in de hand.
'k Vraag aan bloem, en blad, en gras,
aan den boom die pronkt,
aan de vlieg die stoeiend ronkt,
aan het voglenras:
‘Drukt er dan op u geen pijn.
dat gij zijt zoo blij?’ -
en zij toonen allen mij
wat hun smarten zijn:
| |
[pagina 98]
| |
't vogeltje het boerenkind,
't vliegje 't net der kop,
't blad de rups, de boom 't klimop
dat zich om hem windt,
't gras het kwade kruid dat krielt,
heel rondom vergaârd,
en de bloem den wespestaart
die haar scherp ontzielt.
En dan scheen mij ieders lot
eene bron van weên,
en de dauw een waar geween
waar de zon meê spot.
En 'k dacht op mij zelven wat
en op ons geslacht...
Niets dan smarten!... - En ik dacht:
‘Waarom is al dat??’ - -
Toch gaat alles op zijn best
op dees droevige aard;
schepsels, eet en drinkt bedaard:
God zorgt voor de rest;
| |
[pagina 99]
| |
en valt ook dat restje zwaar,
dat is al maar schijn;
de aarde zou een Eden zijn,
zagen wij eerst klaar;
vraagt het liever aan die 't weet,
aan den optimist:
zoo als hij het zegt, zoo is 't,
ja, hij heeft het beet.
't Was en 't is: 't moest dus zoo zijn;
't blijft ook zoo gewis;
alles roept ons toe: Wat is,
is maar slecht in schijn.
Wenscht gij 't anders, 't helpt toch niet;
't wenschen waar' dus dom;
't helpt niet, ook al weent ge er om,
als een Demokriet.
Doe als bloem, en blad, en gras,
als de boom die pronkt,
als de vlieg die stoeiend ronkt,
als het voglenras:
| |
[pagina 100]
| |
denk aan niets! en laat het gaan,
zooals 't immer ging... -
En 'k hernam mijn wandeling,
en stak 't pijpken aan.
|
|