Verzen (onder ps. Una ex Vocibus)

[p. 10]

IV.
Berkenboschje.

Ik liep door het helder verlichte bosch,
De berkeblaadjes hingen los

Naar beneden aan slingrende takjes,

De beukjes staken hun takken rechtuit,
En over het hooge varenkruid

Viel zonlicht in helgele vlakjes.

Ik liep met blij tevreden zin,
Mijn voeten verdwenen beneden in

Een dwergenbosch van varen,

Hoogstammige varens en boschbes en mos,
Mijn voeten liepen door dat bosch,

Of 't reuzenvoeten waren.

En iedere kleine berkestam,
Steeg als een reine witte vlam,

Door 't fijne groen naar boven.

Geen feeënbosch is half zoo blij,
Een trotsche vreugd vervulde mij,

Die tijd noch leed kan doven.