Van de aanvaller geen spoor. Gedichten 1973-1983

(1983)–Hans van de Waarsenburg– rechtenstatus



[pagina 28]
Het sleutelbeen van Napoléon Intro Vroeger gezien: Dôme des Invalides Verminkt door puberteit, opvoeding Ontroerd door het graf van Napoléon en glazen Parijse wijn, dacht ik Aan de Geschiedenis der Vaderen, waar ik gevoel voor had en geen onderscheid Nu de jaren geteld zijn, de geboorte- grond van Hem onder de voeten en hij een schrompelende rimpel, dichterbij, Speur ik tussen wijngaarden en maquis Tussen gastarbeiders en toeristen Kurkeiken en zandkorrels op het strand Naar een teken, een gebaar van zijn hand.
[pagina 29]
2 Was Hij niet Vader Zoveel knedend de tepel van zijn borst wanneer het vrouwelijke hem kwelde? Was hij het niet, voordat het kaartspel werd getrokken, verdeeld Was zij het niet, geurend naar huid en zweet in een omhelzing van jeugd en scherpe zon? Was zij het, die verdween met zijn sleutelbeen?
[pagina 30]
3 De vader staarde hem na een beeld van rampspoed in de huizen De handen in de zak het hoofd een weinig opgeheven Minutenlang bleef hij zo staan Toen zijn we claxonnerend weggereden.
[pagina 31]
4 In de nacht, Hals en borst getekend Kobalt wachtend in het ochtendgloren Kromp de schedel in elkaar Sloeg het einde wetend in zijn zinnen Flitsend schreed de dood nabij Nacht en rust werden verdreven Over bleef het lichaam dat warm nog, wilde leven.
[pagina 32]
5 ‘Een knobbel onder de kin, bij het scheren’ Het laatste daglicht schijnt naar binnen Rust tussen baard en borst autonomie corse libre Herinnerd van het asfalt Geschreven op papier Tussen mirte en steen Wrijft een hand zweet uit de kuil boven het sleutelbeen.
[pagina 33]
6 Berezina licht het op de neonband Een ontheemde Algerijn zwaait met zijn hand - mijn kinderen zwaaien terug - Een bruine fez, een tuinslang: economie en vruchtbaarheid En in langzame woorden leg ik uit: irrigatie Berezina, mompel ik tussendoor en vind geen gehoor.
[pagina 34]
7 Zij, die niet wilde weten van zomer of zonde Koesterde het sleutelbeen Droeg het in een doek Tijdens de druivenpluk, de oogst van de olijven Oorlog na oorlog drukte zij het aan haar mond Zij was het die de taal van de dood verstond.
[pagina 35]
8 Nu de nachtzon schijnt is ze een herinnering Enkele dagen geleden kwam ik haar tegen Langs de weg liep ze, op en neer Tas op haar hoofd Herkennend het moer de kobold van verleden Stond de auto stil.
[pagina 36]
9 Een vaag en traag kloppen drong door het hoofd naar binnen een hamer van fluweel Door zon en hitte getekend stapte hij uit, mompelde taal taal van vreemd verleden Uit de zwarte plooien van haar hoofddoek plooide zich een lach van droge leem Haar tas zette ze neer haar armen bewogen de schaduw van een kurkboom Met een enkele streek van de vinger verscheen de naam napoléon Terwijl ik knikte, trokken haar lippen samen, trilden haar ogen in de zon Gezeten op haar hurken tekende zij, oorlogen in het zand Jaar na jaar verdween Zoon na vader verscheen.
[pagina 37]
10 Uit een linnen zakje werd restant van been gehaald De handpalm werd bestreken evenals de tong Toen spreidden haar handen over het achterhoofd Drongen haar pinken de oren binnen Haar mond werd inkt haar tanden hout Leren lippen vouwden om de neus Driemaal werd geblazen, langzaam versplinterden haar ogen De droge wallen vulden zich met tranen Een jammerklacht trok zich samen Een zoon zag zijn vader, dood, staande achter ramen.
[pagina 38]
11 De kinderen schrijven kaart na kaart Hun leven duurt nog eeuwen Zij wensen beterschap en geeuwen Als hun adem echter slaapt treedt zij naar binnen en wil opnieuw haar verhaal beginnen Ik wijs van rib naar sleutelbeen mompel: de Vaders moeten heen Zij knikt en staart mij zwijgzaam aan, geen haan die kraait, geen traan die bloedt Wat leeft, verdwijnt Zo is het goed.
[pagina 39]
12 De dagen gaan de maquis geurt Van hem wordt niets vernomen de kurkeiken staan oud en stram sinaasappels hangen zwaar in de bomen Het zal nog wel wat maanden duren voor het dichtgroeit naar de dood De knobbel boven het sleutelbeen schuift langzaam over Napoléon heen.

Vorige Volgende

Het sleutelbeen van Napoléon