Mijn eerste stap

[p. 34]

Het Weesje.

Ik zwerve langs de straten,

Geen mensch ziet mij nog aan;

'k Ben wees en gansch verlaten
En zwerve langs de straten;

'k Tref nergens bijstand aan.

En eens, had ik een' moeder,

– Een vader mij zoo lief,

Een zusterkijn, een broeder,
Nu ben ik zonder moeder;

Ik had ze toch zoo lief!

Ik ben alléen op aarde!

Een weeske gansch alléen!

Ach! dat mijn zieltje vaarde,
Ginds verre boven aarde,

Daar ware ik niet alléen.

Dàar, vonde ik mijnen vader,

Dàar in des Heeren woon,

Met zusterkijn te gader,
Ja, Moeder, Broeder, Vader

Zijn al in Godes woon!

[p. 35]

 

Daar vonde ik waar genoegen

 

En zoete hemelvreugd;

 

En hier, met al mijn zwoegen,

 

Heb ik rust noch genoegen,

 

En smaak noch heil noch vreugd.

 

 

 

O! mogte ik ginds reeds zweven,

 

Ginds waar de sterr'kens zijn;

 

Daar zou ik vrolijk leven,

 

Op blanke wiekjes zweven,

 

En vrij van 't aardsche zijn.