Mijn eerste stap (2020)

Mijn eerste stap

(2020)–Karel de Waele– rechtenstatus

Auteursrechtelijk beschermd

Vorige Volgende



[pagina 69]
Den Heere B.N.D.M. en Mejuffer S.B., ter gelegenheid huns huwelijks. Wat wil ik, jonge harpenaar, Zoo forsch aangrijpende de gouden snaar, Als woû mijn geest in 't breed verbeeldingsrijk Weêr mijmrend ommezwerven? Verbeelding – lust van 's Dichters zieleleven. Schoon geene dichterkroon op mijnen schedel prijk', Toch zing ik – 't vogeltje gelijk, Dat soms nog 's wandlaars oor aan 't kunstloos lied kan kleven. Toch ren ik in ontembre toomen De baan in van het roemrijk kunstgebied, En hef een needrig huldelied – Een lied waarin 't gevoel rechtschapen uit moet stroomen, Gelijkend aan die zaal'ge droomen Waarin des jonglings geest vaak henenvliedt.
[pagina 70]
Wie schetst het zoet genot naar eigen recht en waarde, 't Geen 's jonglings hart geniet wanneere hij zich op aarde Een toekomst vol van zegen droomt – Een toekomst, mild door heil en gunsten overstroomd? En is dit niet wanneer een vrouwlijke Engel Geluk en leed en smart getrouwig met ons deelt? Die onze rampen door haer liefdelonken heelt? Ons waar geluk met vuurge kussen streelt? Die heel haar leven met het ons vermengel'? Dit heil, Nicasius, dit heil smaekt gij op heden, Nu gij in zoete vreugd die baan zijt ingetreden – Die zoo volzaalge baan – zoo lang door u vermeden, Tot dat gij eens op uwe kniën neêr – Gezonken vurig smeektet tot den Heer: ‘O Heer, volmaak 't geluk mijns levens, Gij gaaft mij eer en rijkdom tevens, Maar toch Bij dit ontbreekt mij nog, Schoon ik in goud en weelde baadde, Een lieve gade.’ Die bede werd door God verhoord En Sofia, een Engel, zacht en teeder, Viel aan uw kloppend harte neder En sprak er 't zielsbetoovrend woord. Des tempels deure werd ontsloten En ‘'t jawoord’ haren mond ontvloten, – Waarin de reinste liefde gloort, Viel neder in uw hart. – Gebeden klommen En 't huwlijksheil was aangeglommen.

[pagina 71]
II Heil, Nicasius! die Sophie, De uitverkoorne, thands als bruid Door den Heer u toegewezen, Tegen 't jagend harte sluit. Neen, geen ijdel praalgenuchte Deed uw hart van wellust slaan. Opgeruimd en rein van geeste Stapt gij in de huwlijksbaan; Zucht naar goud was niet uw streven; Liefde alleen beheerschte uw hart, – Liefde, reinste gift des Scheppers Die des werelds rampen tart! Schoone dag, voor u gerezen, Blinkt in vollen luister voort; Dat geen bitse leed u kwelle U in uwe dagen stoort. Mocht gij met uw deugdzame engel – 't Evenbeeld der reine deugd – Uwe levensdagen slijten Ongestoord, in rust en vreugd. Zege, zegeGa naar voetnoot+, zijge neder Uit des Heeren woon gedaald, Over U, o zaalgen manne, Zóo door 't aardsch geluk omstraald.

[pagina 72]
III Heil, Sophia! die op heden – Eeuwig heugelijke stond – In de heilge tempelwanden Zwoert het eeuwig trouwverbond. Tusschen U en Hem gesloten; Vast verbond en eeuwge trouw, 't Welk geen stervling kan verbreken, Wat de nijd ook listen bouw'! Zegen, zegen, zijge neder Uit des Heeren hand gedaald, Over U, o zaalge vrouwe, Zóo door 't aardsch geluk omstraald.	voetnoot+ Lees, conform de parallelle strofe 3 op pagina 72: Zegen, zegen.

Vorige Volgende