Vaderlandsche historie. Deel 10

XXVI.
Vertoog van Holland aan den Prinse, op 't stuk der Waardgelders.

De Staaten van Holland, nu ook raadpleegende op het afdanken der Waardgelderen, waartoe de algemeene Staaten, zelfs met bewilliging van Overyssel, beslooten hadden, in Holland en in Utrecht, te arbeiden^(w), kwamen, kort hierna, overeen, dat men den algemeenen Staaten, den Prinse en Graave Willem vertoonen zou ‘hoezy, met het aanneemen van luiden van wapenen, niet anders voorhadden, dan zig zelven te verzekeren tegen daadelykheden; hoe ook, naar zy onderrigt waren, de Staaten van Utrecht geen ander oogmerk hadden. Voorts, dat de zaak ligtelyk te vinden zou zyn, zo zyne Doorlugtigheid eenige uitheemsche bezettingen, daar 't beste vertrouwen niet op viel, wilde wegneemen, en de Staaten van Utrecht,

(w) Brandt II. Deel, bl. 806.

[p. 218]

nevens de Steden van Holland, daar 't noodig zou zyn, met Nederlandsche vendels voorzien.’ Dertig Gemagtigden omtrent, uit de Edelen en Steden, deeden den Prinse en den Graave deezen voorslag, by monde van den Advokaat, Men speurt 'er uit, dat de meening der Hollandsche Steden nog niet was, Utrecht met geld te ondersteunen; maar dat zy alleenlyk begeerd hadden, dat de Utrechtschen 't voltrekken van hunnen last verschuiven zouden, op dat men 't eenpaariglyk doen mogt, en 't voorstel dus te beter ingang doen vinden. De Prins zou met het toestaan van twintig vendelen de Staaten van Utrecht en de Hollandsche Steden hebben konnen vergenoegen^(x). Doch zyne Doorlugtigheid vondt het ongeraaden. De Utrechtsche Afgevaardigden vertrokken, hierop, naar huis, zonder den Prinse hunnen byzonderen last geopend te hebben.

(x) Resol. Holl. 11, 12 July 1618. bl. 181, 185. Grotius Verantw. Cap. XIX. bl. 255.