Vadertje Langbeen

Lock Willow.
12 Juli.

Lieve Vadertje Langbeen.

Hoe wist je secretaris het adres van Lock Willow? (dit is geen rhetorische vraag, ik wil het vreeselijk graag weten). Luister eens, hoe grappig: de boerderij is het eigendom van mijnheer Jervis Pendleton, maar nu heeft hij haar aan de Semples gegeven, want Juffrouw Semple is zijn oude kindermeid. Heb je ooit van zoo'n typischen samenloop van omstandigheden gehoord? Ze noemen hem hier nog altijd ‘Jongeheer Jervie’ en spreken over hem alsof hij nog altijd hetzelfde aardige jongetje van vroeger was gebleven. Zij hebben een van zijn babykrulletjes in een doosje bewaard en het is rood - tenminste een beetje roodblond.

Sedert ze weten dat ik hem ook ken, ben ik minstens 100% in hun achting gerezen, want een van de leden van de familie Pendleton te kennen, is de beste introductie voor Lock Willow en de beste van de heele familie is natuurlijk ‘Jongeheer Jervie’. Ik ben blij, dat Julia tot een van de minder geachte takken hoort!

Het leven wordt hier hoe langer hoe leuker. Gisteren heb ik op een hooiwagen gereden! Wij hebben hier drie groote, vette varkens en negen biggetjes en je moest ze eens zien slobberen! We hebben ook een macht babykuikentjes en eendjes en kalkoenen en paarlhoenders.

[p. 51]

De menschen die in de stad blijven, terwijl ze hier buiten konden wonen, zijn toch eigenlijk gek.

Mijn dagelijksche taak is, de eieren op te sporen. Ik viel gisteren van een balk in de schuur, toen ik pobeerde naar een nest te kruipen, dat de zwarte hen had gestolen. En toen ik met een gekneusde knie in huis kwam, heeft juffrouw Semple er een verband met zalf om heen gedaan, en weet je, wat ze zei:

‘Ach lieve deugd, het lijkt wel gisteren, dat Jongeheer Jervie van dienzelfden balk viel en ook zijn rechterknie bezeerde!’ Aardige oude vrouw, hé?

De omstreken zijn hier prachtig. Er is een vallei en een rivier en heel veel begroeide heuvels en heelemaal in de verte verrijst een éénig mooie berg. Ik zou die graag eens willen beklimmen.

Twee keen in de week karnen we, en de room bewaren we in de steenen schuur. Sommige boeren hier hebben een speciale separator voor het karnen, maar wij houden niet van die nieuwe ideeën. Het is misschien wel wat omslachtiger zooals wij het doen maar de boter is zooveel te beter. Wij hebben zes kalveren.

1. Sylvia. Omdat ze in het bosch geboren is. 2. Lesbia. Naar de Lesbia, in Catullus. 3. Sallie. 4. Julia-a. Een gek, niet te beschrijven dier. 5. Judy. Naar mij. 6. Vadertje Langbeen. Je bent er niet boos om, wel lieveling? Het is een volbloed Jersey en hij ziet er heel lief uit. Kijk maar hierboven.

[p. 52]

Zie je wel, dat de naam erg goed gekozen is?

Ik heb tot nog toe geen tijd gehad om aan mijn onsterfelijke novelle te beginnen. Wij hebben het daarvoor veel te druk.

Dàg, veel groeten van

Judy.

P.S. Ik heb pannekoeken-bakken geleerd.

P.S. (2) Wanneer je mischien van plan bent kuikens te koopen, moet je Buff Orghingtons nemen. Dat is een goed ras.

P.S. (3) Ik wou, dat ik je wat van die heerlijke versche boter kon sturen, die ik van morgen zelf heb gekarnd. Ik ben een uitstekende melkmeid.

P.S. (4) Dit is het potret van Mejuffrouw Jerusha Abbott, de toekomstige groote schrijfster, bezig de koeien naar den stal te drijven.