Skiplinks

  • Tekst
  • Verantwoording en downloads
  • Doorverwijzing en noten
Logo DBNL Ga naar de homepage
Logo DBNL

Hoofdmenu

  • Literatuur & taal
    • Auteurs
    • Beschikbare titels
    • Literatuur
    • Taalkunde
    • Collectie Limburg
    • Collectie Friesland
    • Collectie Suriname
    • Collectie Zuid-Afrika
  • Selecties
    • Collectie jeugdliteratuur
    • Basisbibliotheek
    • Tijdschriften/jaarboeken
    • Naslagwerken
    • Collectie e-books
    • Collectie publiek domein
    • Calendarium
    • Atlas
  • Periode
    • Middeleeuwen
    • Periode 1550-1700
    • Achttiende eeuw
    • Negentiende eeuw
    • Twintigste eeuw
    • Eenentwintigste eeuw
Vadertje Langbeen (ca. 1920)

Informatie terzijde

Titelpagina van Vadertje Langbeen
Afbeelding van Vadertje LangbeenToon afbeelding van titelpagina van Vadertje Langbeen

  • Verantwoording
  • Inhoudsopgave

Downloads

PDF van tekst (1.36 MB)

Scans (9.66 MB)

XML (0.25 MB)

tekstbestand






Genre

proza
jeugdliteratuur

Subgenre

briefroman
vertaling


© zie Auteursrecht en gebruiksvoorwaarden.

Vadertje Langbeen

(ca. 1920)–Jean Webster–rechtenstatus Auteursrecht onbekend

Vorige Volgende

11 Januari.

Ik wou je eigenlijk uit New-York schrijven, maar ach heden, ik kwam er werkelijk niet toe.

Het was een interessante, een schitterende tijd, maar ik ben toch blij, dat ik niet zoo'n familie bezit. Ik zie heusch nog liever het John Grier Home op den achtergrond. Ik weet nu, wat de menschen bedoelen wanner ze zeggen, dat ze door vormen en plichtplegingen naar beneden worden getrokken. De atmosfeer in dat huis was al zoo drukkend. Ik heb diep adem gehaald toen ik weer in den express naar Fergussen Hall terugreisde. Alle stoelen waren gebeeldhouwd en overal lagers kostbare kleeden, alles was even schitterend en verpletterend rijk. De menschen, die ik daar ontmoette, waren prachtig gekleed en spraken op zachten, beschaafden toon, maar werkelijk, ik heb geen enkel verstandig idee gehoord, zoo lang ik daar in huis was. Ik geloof dat bij hen nog nooit een denkbeeld hun hersenkast is binnengeslopen.

Mevrouw Pendleton denkt aan niets anders dan aan juweelen en kleermakers en costumières en plichtplegingen. Ze is een heel andere moeder dan Mevrouw McBride, maar als ik trouw en een eigen familie krijg, dan zal ik er zooveel mogelijk McBrides van maken. Voor geen geld van de wereld zou ik uit mijn kinderen Pendletonnetjes willen zien groeien. Het is misschien niet beleefd, de menschen bij wie je een tijd gelogeerd hebt, te critiseeren. Neem het me maar niet kwalijk, ik moet mijn hart even luchten en jij spreekt er toch niet verder over.

[pagina 109]
[p. 109]

Ik zag Jongeheer Jervie maar één keer, toen hij kwam tea-en en toen had ik niet eens ge legenheid om hem te spreken. Erg jammer; na dien gezelligen zomer, dien we samen gehad hebben, zou ik hem zoo graag van alles verteld hebben. Ik geloof niet dat hij veel om zijn familie geeft en ik weet zeker, dat zij ook niet veel van hem houden. Julia's moeder zegt dat hij zijn evenwicht niet kan bewaren. Hij is een socialist, maar gelukkig draagt hij geen lange haren en roode dassen. Ze begrijpen maar niet, waar hij toch die vreemde ideeën vandaan heeft. De familie is sedert eeuwen conservatief geweest. Hij schenkt groote sommen geld aan allerlei vooruitstrevende vereenigingen inplaats van het voor zulke aardige dingen als yachten, auto's en paarden uit te geven. Maar hij koopt met dat al toch ook bonbons - hij stuurde Julia en mij ieder een mooie bonbonnière met Kerstmis.

Weet je, ik geloof, dat ik ook een socialiste ben. Dat hindert je zeker niet, hè? Je moet ze vooral niet verwarren met anarchisten. Het is hun bedoeling heelemaal niet om menschen te dooden. Ik hoor bij het volk. Ik ben nog niet besloten bij welke richting ik me zal aansluiten. Ik zal daar Zondag nog eens ernstig over nadenken en dan schrijf ik het je in mijn volgenden brief.

Ik heb een macht theaters en hotels en prachtige huizen gezien. In mijn hersenen is een vreeselijk warbeeld van onyxen en verguldsels en mozaïekvloeren en palmen. Ik ben nog altijd een beetje buiten adem en ik geloof heusch, dat ik een echte studente ben. Doze academische kalmte lijkt me veel gezonder dan de atmosfeer te New-York. Het universiteitsleven geeft heel veel voldoening. De boeken en de studie en de geregelde colleges houden je geestelijk leven bezig en wanneer je wat overwerkt en afgemat bent, zijn er nog altijd het gymnastiek gebouw en de openluchtspelen. En er zijn altijd een heeleboel aardige vriendinnen, met wie je veel bespreken kunt. Wij hebben laatst een heelen avond niet anders gedaan dan praten - praten en nog eens praten en ik ben toen heelemaal opgelucht naar bed gegaan alsof we een massa moeilijke

[pagina 110]
[p. 110]

problemen hadden opgelost. En dan kunnen we zoo'ne heerlijken onzin uithalen, allemaal kleine onschuldig dingen, maar toch erg leuk, en we stellen onze moppen altijd zelf erg op prijs.

Het is niet het groote plezier, dat je leven aangenaam maakt, juist die kleine dingen dragen er zooveel toe bij. Ik heb het ware geheim van het geluk ontdekt, Vadertje, en dat is: In het Heden te leven. Je moet niet altijd het Verleden betreuren of bang zijn voor de Toekomst, maar je moet van het oogenblik zooveel maken als je maar kunt. Het is niet als buiten op de boerderij. En nu ik dit weet, leef ik dubbel, want ik geniet van elke seconde en ik weet, dat ze ik geniet terwijl ik ze geniet. De meeste menschen leven niet. Ze rennen altijd maar rusteloos door, ze trachten altijd een doel ergens ver weg aan den horizont te bereiken en door de inspanning van dat jagen raken ze buiten adem en beginnen ze te hijgen, zoodat ze heelemaal niet naar het mooie, kalme landschap kijken, waar ze doordraven. En het eerste, wat ze dan weten, is, dat ze oud en afgeleefd zijn en dan is het voor hen hetzelfde, of ze hun doel wel of niet hebben bereikt. Ik wil aan den rand van den weg blijven zitten en een heeleboel kleine gelukjes verzamelen, ook al word ik nooit een Beroemde Schrijfster. Wist je, dat ik zooveel aanleg had om een philosophe te worden?

 

Als altijd,

Je je liefhebbende Judy,

 

P.S. Het schijnt, dat het van nacht katten en honden heeft geregend. Ik vond van morgen twee kleine hondjes en een katje op mijn vensterkozijn.


Vorige Volgende

Footer navigatie

Logo DBNL Logo DBNL

Over DBNL

  • Wat is DBNL?
  • Over ons
  • Selectie- en editieverantwoording

Voor gebruikers

  • Gebruiksvoorwaarden/Terms of Use
  • Informatie voor rechthebbenden
  • Disclaimer
  • Privacy
  • Toegankelijkheid

Contact

  • Contactformulier
  • Veelgestelde vragen
  • Vacatures
Logo DBNL

Partners

Ga naar kb.nl logo KB
Ga naar taalunie.org logo TaalUnie
Ga naar vlaamse-erfgoedbibliotheken.be logo Vlaamse Erfgoedbibliotheken