Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Modder]

MODDER, z.n., m., des modders, of van den modder; zonder meerv. Met water vermengde aarde, bagger, grondslijk: modder uit eene sloot halen. In den modder vallen. In den modder blijven steken. Dat in zijnen modder groeit. Hoogvl. Om den modder te plaveijen. M.L. Om door den modder te raaken. Hooft. - K. v. Mander gebruikt het woord, gelijk somtijds Hooft ook, in het vrouwel. geslacht. De Overz. van den Byb. heeft insgelijks: in grondelooze modder. Van hier modderachtig, modderig. Zamenstell.: moddergoot, mod-

[p. 121]

derkuil, modderman, moddermolen, moddernet, modderpoel, modderpraam, modderschuit, moddersloot.

Modder, hoogd. moder, neders. modder, mudder, mudde, made, mae, eng. mud, deen. mudder, zw. modd, modder, finl. muta, ital. mota. Het behoort tot die woorden, waarin het denkbeeld van vochtigheid, en weekheid het meeste heerscht. Hierheen behooren ons modde, het lat. mador, madidus, madeo, het gr. μυδαω. Reeds bij de oude Egyptenaars was mot, mout, slijk, vochtigheid.