Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Molm]

MOLM, z.n., m., des molms, of van den molm; zonder meerv. Eigenlijk droog, mul stof, zoo als van gebrokenen turf en vergaan hout; anders mul genaamd. Pieterson houdt dit woord vrouwl. Het schijnt, om den uitgang lem, lm, meer taalmatig, het woord manl. te gebruiken. Het aanverwante woord melm, hetwelk M. St., die in den melme heeft, ook manl. schijnt te

[p. 139]

gebruiken, konde dit staven. Ondertusschen gebruikt Vondel het onz. geslacht: met 't molm verduft, dat half gestickt noch smoockte De bron des woords ligt in malen verborgen. Molm heeft ook de beteekenis van vermolming, verrotting: de molm is in dat hout. Van hier molmachtig. Zamenstell.: molmworm.