Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Moolik]

MOOLIK, (moolijk, mooluk, bij Vond. ook moloch, molock, molik, moluk), z.n., m., des mooliks, of van den moolik; meerv. moolikken. Een schrikbeeld, eene schuuw, waarmede men vogels bang maakt: een moloch voor de veugelen. Vond. Een molock houd de kors voor musschen onbedorven. Vond. Den molik kendese op een trip. Vond. En 't sijn maar molicken, gevult met kaf en wijnt. J. Coster. De afleiding is onzeker. Het

[p. 148]

konde uit moon, bij Kil, dat is spook, geest, het gr. δαιμων, lat. daemon, en lijk, dat is gelijk, afgeleid worden; moonlijk, moolijk. Hesych. heeft μωλυξ en μωλυϰα. Het heeft ook eenige gelijkheid met het gr. μορμολυϰη, een schrikbeeld, waarmede voedsters de kinderen bang maakten; dit was ook een momaangezigt op het tooneel.