[Naschrijven]
NASCHRIJVEN, bedr. w., ongelijkvl. Van het scheidb. voorz. na en schrijven: ik schreef na, heb nageschreven. Door schrijven nabeelden: een voorschrift naschrijven. Uit iemands mond de woorden opschrijven: ik heb die uitgesprokene leerrede nageschreven. Dat in het schrijven verzuimd is, naderhand inschrijven: ik zal het overige wel naschrijven. Eenen brief nazenden achter iemand, hem door het regt vervolgen: de moordenaar werd overal nageschreven. Oft hem wel heughde zijn pooghen, om Dirk Hasselaar, door naschrijven aan den schout van Kampen, om 't leeven te helpen. Hooft. Van hier naschrijver, naschrijving.
Auteursrechtvrij