[Natreden]
NATREDEN, bedr. w., ongelijkvl. Van het scheidb. voorz. na en treden: ik trad na, heb en ben nagetreden. Bedr., iemands treden namaken: hij treed haar gangen na. J. Cats. Achter iemand treden, statiglijk hem nagaan: gelust het u mijn voetspoor na te treên. A. Bógaert. Fig.: Emanuel, die hem in het gebied volgde, besloot de voetstappen van zijnen voorzaat na te treden. Bogaert. De braven natreden, hunnen wandel navolgen. Vond. Zij treet d'uitmuntendheden van ver na. Poot.
Auteursrechtvrij