Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Nederleggen]

NEDERLEGGEN, (neerleggen) bedr. w., gelijkvl. Van het scheidb. voorz. neder en leggen: ik legde (leide) neder, heb nedergelegd (geleid). Op den grond leggen, op de oppervlakte van iets leggen: leg uwen hoed in de vensterbank neer. Hij leide het pak neer. Zie hoe mijn lier een reex van dankbre schaklen aen 't outer nederlegt. Poot. Onvoorzigtig omwarpen: den wagen neerleggen

[p. 256]

onder het rijden, geld. spreekwijs. Doen nedervallen: soo sij van wijne nedergeleijdt zijn. Doresl. Doen sneven, verslaan: die in Duitschland met drie keurbenden neêrgeleit wert. Vond. Sij hebben 't volck niet neêrgeleijdt, die hen de Heere had geseijdt. Bruno, Psalmb. Wederk.: zich neerleggen, zich te flapen leggen. Figuurlijk: zijn ambt neerleggen. Hij leide de kroon neder. Eenen twist nederleggen, dien stillen. Om de misverstanden te koomen neederleggen. Hooft. Van hier nederlegging.