NIER, z.n., vr., der, of van de nier; meerv. nieren. Verkleinw. niertje. Een langachtig rond, vleezig deel in dierlijke ligchamen, zoo als er gewonelijk in ieder ligchaam twee zijn, die, aan beide zijden, onder de lever en milt liggen, en ter afscheiding van de pis dienen: Peoni helpt de nier. Vond. De rechter nier was verstopt. Bógaert. Schertsend zegt men van iemand, die met den rug naar het vuur staat: hij warmt de nieren. De bijbelsche figuur, naar welke de nieren voor de innigste begeerten van het hart gebezigd worden, is in onze taal ongewoon. Zamenstell.: nierbed, nierbedden-
[pagina 289]
[p. 289]
vet, waarin de nieren liggen, nierenzucht, (nierzucht) nierharst, nierjicht, nierpijn, nierstuk, niervet, nierwee, nierzuchtig.
Nier, deen. nijre, zw. njure, ijsl. nijra, hoogd. niere, pool. nerka. Adel. meent, dat dit oude woord eigenlijk een rond ligchaam beteekent. Frisch leidt het, door letterverzetting, van het lat. ren af.
Auteursrechtvrij