[Oeken]
OEKEN, bedr. w., gelijkvl. Ik oekte, heb geoekt. Verouderd woord, dat vermeerderen beteekent. C. van Alkemade teekent op M. Stoke (waar dezelve zegt:
Ende daer toe emmer Augusta.)
het volgende aan: Augusta, oeckende, in oud Duits, vermeerderse des rijks. Dit oeken is de bron van ons woeker, waarvoor, oudtijds, oeker geschreven is, en behoort tot eenen oorsprong met ook. Oeken is het angels. ecan, eacan, oecan, moesog. aukan, lat. augere, gr. αυξειν.
Auteursrechtvrij