Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Offer]

OFFER, z.n., o., des offers, of van het offer; meerv. offers en, in dichtmaat, somtijds ook offeren. Elk zigtbaar ding, hetwelk men der Godheid, tot een teeken van zijne eigene overgaaf aan Dezelve, toebrengt: een bloedig offer of slagtoffer, als het in een levend dier bestaat, dat geslagt wordt. Pan schortte het offer. Vond. Verder, elke zaak, welke men, ten teeken van eerbiedige onderwerping, aan het Opperwezen toewijdt: laat uw hemelsch rijxgezagh 't gebrekkigh offer hier verdragen. Poot. Dit offer kan uw heilig oog behaagen. Ps. van J.E. Voet. Wijders, alles, wat, tot instandhouding van den plegtigen godsdienst en deszelfs dienaars, gegeven wordt. Van hier alle andere gedwongene giften, met hoog gezag gevorderd: hij moet ten offer komen. In oneigenlijke beteekenis, is het eene zaak, den eigendom van welke men, om eens anders wil, varen laat; als ook een voorwerp, waarop eens anders schuld overgedragen wordt; en, verder, elk ding, dat het voorwerp van een kwaad is, dat door anderen aan

[p. 333]

hetzelve toegevoegd wordt; wanneer het beeld van een bloedig offer ontleend is: hij werd weldra een offer van de woede des volks. Vaak wordt de onschuld een offer van vervloekte baatzucht.

Men vindt dit woord, dat, thands, meest onzijdig gebruikt wordt, ook in het manl. gesl. gebezigd: brengt niet meer vergeefschen offer. Bybelv. Toen de vlam al den offer hadde afgeweit. Vond. Verfraaijen met den offer. Hooft. Laet dat ons vollen offer zijn. Huygens. Zamenstell.: avondoffer, brandoffer, dankoffer, hefoffer, lijkoffer, morgenoffer, schuldoffer, slagtoffer, zoenoffer, enz. Voorts: offerambt, offerbeest, offerbloed, offerbus, offerdienst, offerdier, offergeld, offergewaad, offerhuis, offerkelk, offerkist, offerkleed, offerkoek, offermaal, offermes, offerpenning, offerplegtigheid, offerpriester, offervat, offervinder, voor iemand, die het offer nasporende, onderzoekt, vindt en voorzegt, wat te gebeuren staat; offerwet, offerwijn, enz.

Offer, bij Isidor. offerung, Otfr. oppher, Tatian. opphar, hoogd. opfer, deen. en zw. offer, wallis. abert, boh. ober. Het is niet noodig, om hetzelve uit het lat. offerre, obferre, of zelfs uit het gr. επιΡορα af te leiden: wij hebben een oud woord beren, dragen, waarvan opbeuren; zoodat het eene letterlijke overzetting van de latijnsche uitdrukking kan zijn. Zoo heet in het angels. tober een offer, van toberan, toebrengen, als zeidet gij toebeuren.