Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Offeren]

OFFEREN, bedr. w., gelijkvl. Ik offerde, heb geofferd. Een offer aan de Godheid brengen: zijn heerlijke uitvaart, om den Goden te offeren. Bogaart. Stieren offeren. Uit eerbiedigheid schenken: 'k dacht mijn schoone een zoet rozekransje t' offren. Poot. Prijsgeven, aan eens anders geweld overgeven: D' Egiptsche bloodaert heeft aan Cezars haet door schelmsche list de zuil van uw' Staet geofferd. J. de Haas. In het gemeen, schenken, geven: zij offert haren zoon de wapens van Vulkaan,

[p. 334]

het harnas, schilt, en degen. Vond. Even gelijk offer, zoo komt offeren, in de dagelijksche taal, ook voor gedwongen geven voor: wij moeten al weder aan het offeren. Zamenstell.: opofferen. Van hier: offeraar, offering, bij Hoogst., enz.