[Omgang]
OMGANG, z.n., m., des omgangs, of van den omgang; meerv. omgangen. De daad van omgaan: den omgang der zon in twijfel trekken. Eene plegtige omdragt: den omgang des gewijden ouwels bijwonen. Daer Michal dien ommegang (der ark) beschimpt. Vond. Den omgang doen. Eene omwandeling: eenen omgang doen. Een uiteinde, wanneer eene zaak om is: nae omganck der bestemde jaren. Landr. van Vel. Verkeering; zonder meerv: gemeenzamen omgang met iemand hebben. Van eenen aangenamen omgang zijn. Zijn' wond'ren omgang te openbaren. Hoogvl. Zij regelen den ommegang door ene heilige verlustiginge. M.L. Wiens ommegang mij steets verblijdde. J. de Haes. Een gang, op welken men om een gebouw rond gaan kan: een toren met vijf omgangen.
Auteursrechtvrij